تحول مفهوم دفاع مشروع و تروریسم نوین (با تأکید بر تروریسم سایبری)
الموضوعات : Journal of Law and Politics
احسان صادقی پور
1
,
محمود گنج بخش
2
,
کوروش جعفرپور
3
1 - دانشجوی دکتری حقوق بین الملل عمومی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار گروه اقتصاد و بانکداری اسلامی، دانشکده اقتصاد، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3 - استادیار گروه حقوق خصوصی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
پدیده تروریسم در بستر پیشرفت جوامع با سرعت چشمگیری خود را دگرگون کرده است. امروزه از نوین ترین گونه های تروریسم که توجه بسیاری از اندیشمندان حقوقی را به خود جلب کرده تروریسم سایبری است. بدین ترتیب با افزایش روزافزون گونه های جدید تروریسم و به دنبال آن حملات تروریستی در نقاط مختلف جهان و واکنش دولت ها در برابر این حملات، سبب گردیده موضوع توسل به زور در قبال اقدامات تروریستی به مسأله مطرح در محافل حقوقی تبدیل گردد. در واقع پس از حادثه 11 سپتامبر و گسترش تهدید فرامرزی تروریسم، گروهی از حقوقدانان دکترین حمله پیشدستانه و پیشگیرانه را در قالب تفسیر موسع از ماده 51 منشورملل متحد برای مقابله با تروریسم ارائه کردند. با در نظر گرفتن این که در عصر حاضر تروریسم از حالت سنتی خارج شده و اشکال مدرن آن تحت عنوان موج تروریسم نوین به مانند تروریسم سایبری در حال گسترش است، ضرورت دارد این مسأله بررسی شود که با توجه به تفاوت بنیادین بین تروریسم سنتی با تروریسم نوین استناد به دفاع مشروع در برابر تروریسم نوین (سایبری) مشروعیت حقوقی دارد؟ و متعاقباً توسل به حمله پیشدستانه و پیشگیرانه در مقابله با آن از منظر حقوق بین الملل چه توجیهی دارد؟ در این راستا جهت پاسخگویی به این مسأله از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با استفاده از ابزار کتابخانه ای بهره گرفته شده است. به نظر می رسد حمله تروریستی چنانچه پتانسیل ایجاد تخریب در حد یک حمله مسلحانه را داشته باشد، مسلحانه فرض شده و دولت قربانی از حق دفاع مشروع برخوردار خواهد بود اما حقوق بین الملل چیزی به نام حمله پیشدستانه و پیشگیرانه شناسایی نکرده است.
