بررسی فقهی ماده ۹۴ (شرکتهای با مسئولیت محدود) قانون تجارت ایران در امور شرکتها
الموضوعات : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
محمد حسن زاده
1
(دانشجو دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران)
محمد رضا رضوان طلب
2
(دانشگاه تهران)
الکلمات المفتاحية: بررسی فقهی قانون تجارت, شرکتهای با مسئولیت محدود, ماده ۹۴ قانون تجارت در امور شرکتها, مسئولیت محدود, مسئولیت محدود از نگاه فقه.,
ملخص المقالة :
قانون تجارت ایران؛ تشکلی مدون از هنجارها و ناهنجاریهای تکاسبی در ارتباط با فعالیتهای تجاری. این قانون به دلیل تأثیر روز افزون بر جامعه مدنی، همواره برای جوامع علمی حائز اهمیت بوده است. با توجه به اینکه نظام تجاری مسلمانان تابع شرع مقدس میباشد، مجموعه قوانین تجارت ایران نیز مستثنی از این رویکرد نبوده و تطبیق این قوانین با موازین فقهی را ضروری میداند. حال که قانون پیش رو در امور تجاری برگرفته از قوانین سکولار فرانسه و کنوانسیون ژنو و مصوب مجلس شورای ملی است، لزوم بازنگری فقهی-تقنینی در این قوانین یک الزام جدی تلقی میشود. آنچه که در فرصت کوتاه این مقاله میگنجد، بررسی فقهی شرکتهای با مسئولیت محدود در قانون تجارت ایران میباشد که تا کنون در هیچ پژوهش فقهی - حقوقی بدان اشاره نگردیده است. در حال حاضر بر اساس تفسیر ماده ۹۴ قانون تجارت ایران در امور شرکتها، شرکاء شرکتهای با مسئولیت محدود تنها به میزان سرمایه اسمی ثبت شدهی خود در شرکت در مقابل طلبکاران مسئول هستند. در نتیجه، در بیشتر مواقع طلبکاران شرکت هرگز تمام حقوق خود را به دست نمیآورند. اکنون شایان ذکر است که آنچه نگارنده را به نگارش این پژوهش برمیانگیزد، تناقض آشکار شرع مقدس اسلام و عمومات وجوب ادلهی اداء دین در این ماده از قانون تجارت میباشد. پس آنچه که میسر خواهد بود، وجوب پرداخت دیون طلبکاران شرکت، به میزان تمام داراییهای مالکان شرکت میباشد. همچنین این پژوهش بر اساس اهداف مورد نظر، توسعه ای و بر اساس نیاز آن به فرضیه، توصیفی میباشد.
