گستره اطلاع رسانی در عقد بیع در حقوق ایران، کانادا و مصر
الموضوعات : International Legal Research
محمد بهمنی
1
,
شراره مفیدیان
2
,
محسن نجفی شلمزاری
3
1 - استاد گروه حقوق خصوصی واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی
2 - استادیار حقوق واحد تهران مرکز
3 - دانشجو
الکلمات المفتاحية: اطلاع رسانی, قرارداد, بیع ,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: تعهد به اطلاعرسانی در عقد بیع، به معنای تعهد طرفین عقد به اطلاعرسانی از تمامی اطلاعات و شرایط مربوط به عقد بیع است. این تعهد به طور کلی شامل ارائه هرگونه اطلاعات، مستندات و اسناد مرتبط با قرارداد است که طرفین باید به یکدیگر ارائه دهند. اهمیت تعهد به اطلاعرسانی عقد بیع این است که این تعهد، به طرفین قرارداد کمک میکند تا با دقت و درک کامل از شرایط قرارداد، بتوانند تصمیمگیریهای درستی را برای اجرای قرارداد اتخاذ کنند. همچنین، این تعهد به طرفین کمک میکند تا در صورت بروز هرگونه اختلاف و اختلاف نظر در اجرای قرارداد، اسناد و مستندات لازم برای حل و فصل این اختلافات در دسترس باشد. روش: این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. یافتهها و نتایج: در صورتی که یکی از طرفین تعهد به اطلاعرسانی عقد بیع را نقض کند، طرف دیگر میتواند از حقوقی که در قرارداد برای خود تعیین کرده استفاده کند و در صورت لزوم، از طریق دادگاه، جبران خسارتهای ناشی از این نقض را دریافت کند. اهمیت این موضوع تا جایی است که در هر سه نظام حقوقی مورد مطالعه طرفین در عقد بیع موظف به اطلاع رسانی به یکدیگر هستند. به عبارت دیگر، هر یک از طرفین باید اطلاعات و اسناد مربوط به موضوع معامله را به طرف مقابل ارائه دهد. این تعهد شامل تمامی اطلاعات و اسناد مربوط به معامله است.
امامی، سید حسن، (1400)، حقوق مدنی، تهران: اسلامیه
انصاري، علي(1385). تئوري حسن نيت در قراردادها. تهران: انتشارات جنگل، جاودانه.
جابری، عصمت ا...، (1396)، حقوق مصرف کننده، اصفهان: دادیار.
جعفريتبار، حسن(1395)، مسئوليت مدني سازندگان و فروشندگان كالا، تهران: نشر دادگستر.
جنيدي، لعيا(1389). مطالعه تطبيقي تعهد به دادن اطلاعات با تأكيد بر نظامهاي كامنلا. مجله دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران، سال اول، شماره56.
خزايي، علي و باريكلو، علیرضا(1390). اصل حسن نيت و پيامدهاي آن در دوره پيشقراردادي با مطالعه تطبيقي در حقوق انگلـيس و فرانسه. مجله حقوقي دادگستري، شماره76.
رضی پور، وحید(1398). مسئولیت مدنی بیمه گر، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد بروجن.
سنهوري، عبد الرزاق احمد(1415ه)، الوسيط في شرح القانون المدني الجديد، قاهره: دارالنشر للجماعات المصريه.
شهيدی، مهدي، (1399)، سقوط تعهدات، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
صالحي، جواد و ابراهيمي، یوسف(1391). مباني و قلمرو تعهد به ارائه اطلاعات به مصرفكننده كالا، دوفصلنامه دانش حقوق مدني، سال 9، شماره 1.
طالب احمدي، حبيب(1388). تقصير در گفتگوهاي مقدماتي. مجله مطالعات حقوقی، سال اول، شماره 3.
عیسایی تفرشی، محمد و رحیم نژاد، فریده(1394). قلمرو تعهد به ارائه اطلاعات به مصرف كننده در حقوق ايران و انگليس. پژوهشهای حقوق تطبیقی، دوره19، شماره 3.
قاسمی و طالب احمدی (1390). اطلاع رساني پيش قراردادي، مجله دانشگاه شیراز، دوره3، شماره 1.
کاتوزیان، ناصر(1400)، قواعد عمومی قراردادها، تهران، کتابخانه گنج دانش.
کاتوزیان، ناصر، (1399)، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، تهران: میزان.
کوتس، هاین(1385). حقوق قراردادها در اروپا، ترجمه ولی الله احمدوند، تهران: نشر جام جم.
كياشمشكي، اكرم(1392)، مسئوليت ناشي از عدم ارائه اطلاعات صحيح به مصرف كننده(مطالعه تطبيقي)، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه پيام نور مركز تهران.
Bennett, Howard N(2012), Statements of fact and statements of beliefininsurance contract law and general contract law. The Modern LawReview, Vol. 61.
Bloemendal, lan,(2013) “Precontractual Negotiations and Legal Obligations”, Seminar in Law Society House, Queensland Law Society.
Brownsword, Roger,(2015) “Individualism, Cooperativism and an Ethic for European Contract Law”, The Modern Law Review, Vol. 64.
Busch, D. (2012), The principles of European contract law and Dutch law: A commentary, Vol. 1, Netherlands, Hague: Kluwer Law International.
Oslan, Sarah L, and Kimball, Anne C,(2010) “To Limits on the Use of Tort Law to Encourage Consumer Safety”, Consumer Law Review,
