رتبه بندی مناطق روستایی ایران ازنظر دستیابی به امکانات فناوری اطلاعات و ارتباطات با بهره‌گیری از روش TOPSIS
الموضوعات : پژوهش‌های اقتصاد روستاعادله اسمعیلی دستجردی 1 , محمد چیذری 2 , محمود متوسلی 3 , حسن صدیقی 4
1 - دانشجوی دکتری آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
2 - استاد گروه آموزش و ترویج کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
3 - استاد گروه اقتصاد دانشگاه تهران
4 - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
الکلمات المفتاحية: مناطق روستایی, توسعه بخش کشاورزی, روش موزون جمع‌پذیر سلسله مراتبی, فناوری اطلاعات و ارتباطات,
ملخص المقالة :
امروزه فناوری های پیشرفته به‌عنوان یکی از شاخص های اصلی رشد، توسعه و اعتلای کشورها محسوب می شوند. بااین‌حال، وجود شکاف دیجیتالی بین مناطق شهری و روستایی یکی از نگرانی های عمده در خصوص توسعه فناوری‌های ارتباطی است زیرا چنین شکافی مناطق روستایی را از مزایای سیاست های توسعه، بی بهره و یا کم‌بهره کرده و فاصله بین شهر و روستا را افزایش می دهد. به‌منظور دستیابی به رشد متوازن و همه جانبه در مناطق روستایی لازم است وضعیت روستاهای مختلف ازنظر دستیابی به امکانات مربوط به فناوری اطلاعات و ارتباطات، ارزیابی و نقاط ضعف شناسایی و سیاست‌گذاری‌های لازم برای بهبود و اصلاح شرایط آن‌ها انجام گیرد. رتبه بندی مناطق روستایی ازنظر دسترسی به امکانات فوق می تواند در دستیابی به این مهم مؤثر باشد. در تحقیق حاضر، دو هدف دنبال شده است. اول، بررسی تأثیر عامل فناوری اطلاعات و ارتباطات بر توسعه بخش کشاورزی و دوم، رتبه بندی مناطق روستایی ازنظر دستیابی به امکانات فناوری اطلاعات و ارتباطات با استفاده از تکنیک TOPSISو روش موزون جمع پذیر سلسله مراتبی است. برای دستیابی به هدف اول، شاخص مربوط به فناوری اطلاعات و ارتباطات محاسبه‌شده، سپس تأثیر آن بر تابع رشد بخش کشاورزی ارزیابی گردیده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می دهد فناوری اطلاعات و ارتباطات بر شاخص های مربوط به توسعه، تأثیر مثبت و معنی دار داشته است. بر اساس رتبه بندی های انجام‌شده، استان های تهران، خراسان رضوی و فارس به ترتیب بیشترین دسترسی را به امکانات فناوری اطلاعات و ارتباطات داشته اند.
