چالشهای امارت اسلامی افغانستان در دوران نئوطالبانیسم
الموضوعات :
مرتضی کریمی
1
(دانشجوی دکترای جغرافیای سیاسی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
علی اصغر اسمعیل پور روشن
2
(استادیار گروه جغرافیا-برنامه ریزی روستایی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول))
تهمینه دانیالی
3
(استادیار گروه جغرافیای سیاسی، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: ایران, افغانستان, طالبان, چالش‌ها, امارت اسلامی,
ملخص المقالة :
تحولات اخیر افغانستان که منجر به سقوط حکومت اشرف غنی و شکل گیری مجدد امارت اسلامی شد؛ توجه تحلیلگران را به مسئله افغانستان دوچندان کرد."امارت اسلامی" نامی است که حکومت طالبان برای معرفی خود از آن استفاده می کند. دوره اول حکومت طالبان در افغانستان طی سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ بوده است. در سال ۲۰۲۱ دوره دوم حکمرانی طالبان در افغانستان آغاز شده است. لذا قدرت یابی دوباره طالبان در افغانستان منجر به ارائه دیدگاه های متفاوتی شده است. برخی معتقدند با تصاحب قدرت توسط طالبان، این کشور به بهای از دست دادن دموکراسی رنگ آرامش را به خود خواهد دید؛ اما عده دیگر بر این باورند که تشکیل امارت اسلامی طالبان موجد برقراری ثبات در افغانستان نبوده و یکپارچه شدن قدرت، ضمانتی برای پایان ناآرامی‌ها در این کشور نیست. سؤال اساسی این است که طالبان با چه چالشهای عمده ای مواجه می باشد؟ یافته های تحقیق حاکی از آن است که طالبان برای تحکیم پایه‌های حکومت خود و همچنین برقراری ثبات و امنیت در افغانستان با موانع زیادی روبرو است. بخشی از این موانع مانند اختلافات قومی، جمعیت روستایی و افراط گرایی، ریشه‌های تاریخی و فرهنگی داشته و منبع دردسرهایی برای دولت پیشین هم بودند اما برخی مستقیماً به دولت فعلی و نحوه عملکرد آن بازمی‌گردد. فرضیه قابل طرح این است که ضعف در مدیریت و حکمرانی نئوطالبانیسم، شکاف‌های قومی نژادی و خشونت‌های ناشی از این شکاف‌ها، بحران هویت، فرقه گرائی متعصبانه، مشکل کسب مشروعیت داخلی و خارجی از جمله چالش های مهم در افغانستان بوده اند.
_||_
