نهادهای بین المللی و تعهدات هسته ای ایران
الموضوعات :
مهدی توکلی
1
(گروه حقوق، واحدقشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران)
ابو محمد عسگرخانی
2
(گروه حقوق، واحدقشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران، دانشیار دانشگاه تهران، تهران، ایران)
سهراب صلاحی
3
(گروه حقوق، واحدقشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران، استادیار گروه حقوق، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: تحریم, شورای امنیت, صلح و امنیت بین المللی, انرژی هسته ای, آژانس بین المللی انرژی اتمی,
ملخص المقالة :
وجود رژیم منع گسترش سلاح های هسته ای در جهان دولتها را بر آن داشت تا حقوق هسته ای خود را در قالبی معین پیگیری نمایند تا تضمینی باشد بر حفظ صلح و امنیت بین المللی و به علاوه منافع ملی هر دولت در خصوص حقوق هسته ای نیز تامین گردد. بر این اساس حقوق و تعهدات هسته ای ایران نیز تحت اسناد موجد حقوق هسته ای و اسناد محدود کننده آن شکل گرفت. در این میان به دنبال اختلافاتی که میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی رخ داد، ایران تحت تحریم های مختلف، قرار گرفت و البته دو نهاد بین المللی یعنی شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی نقش تعیین کننده ای را ایفاء نمودند. بر این مبناء به دنبال بررسی این امر هستیم که آیا اقدامات این دو نهاد بین المللی در ارتباط با پرونده هسته ای ایران در قلمرو حقوق بین الملل بوده است؟ در بررسی اقدامات شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی در برخورد با پرونده اتمی ایران ملاحظه می گردد که نه تنها ملاحظات فنی و تخصصی ملاک برخورد نبوده بلکه ملاحظات سیاسی موجب امنیتی شدن پرونده ایران و اعمال فشار حداکثری برای تعطیلی صنعت هسته ای و محدود کردن صنعت موشکی ایران بوده است. همچنین اقدامات آژانس مطابق اساسنامه خود نبوده و شورای امنیت نیز بدون توجه به گزارش های آژانس، موضوع هسته ای ایران را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی اعلام نموده تا موجبی برای اعمال تحریم علیه ایران باشد.
_||_
