تأثیر محلول‌پاشی روی، بر و منگنز بر عملکرد گلرنگ در شرایط مختلف رطوبتی

الموضوعات : پژوهش نامه کشاورزی

عباس یزدی فر ¹ ( دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران )
سعید سیف زاده ² ( دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران )
حمید رضا ذاکرین ³ ( دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران )

تاريخ الإرسال : 27 السبت , رمضان, 1437 تاريخ التأكيد : 02 الأربعاء , صفر, 1438 تاريخ الإصدار : 22 الأحد , جمادى الأولى, 1438

الکلمات المفتاحية: گلرنگ, محلول پاشی, دور آبیاری, عملکرد روغن دانه,

ملخص المقالة :

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی روی، بر و منگنز بر عملکرد گلرنگ رقم محلی اصفهان تحت شرایط مختلف رطوبتی در بهار و تابستان 1394 در منطقه قزوین انجام شد. این آزمایش به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: دور آبیاری در 3 سطح (I1: آبیاری هر 6 روز یکبار، I2: آبیاری هر 9 روز یکبار و I3: آبیاری هر 12 روز یکبار) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی در 8 سطح (M1: Zn، M2: B، M3: Mn، M4: B + Zn، M5: Mn + Zn، M6: B + Mn، M7: B + Zn + Mn: M8: آب خالص (شاهد)) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر ساده آبیاری و اثر ساده محلول پاشی بر عملکرد دانه گلرنگ معنی دار بودند. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه متعلق به تیمار آبیاری 6 روز با میانگین 1584 کیلوگرم در هکتار بود و تیمارهای 9 و 12 روز آبیاری به ترتیب با میانگین های 1438 و 1306 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشتند و از نظر آماری در یک گروه آماری مشترک قرار داشتند. نتایج مقایسه میانگین های اثر سطوح محلول پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که تیمار روی + منگنز + بور با میانگین 1579 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را دارا بود و کمترین مقدار عملکرد دانه متعلق به تیمار شاهد با میانگین 1262 کیلوگرم در هکتار بود.