مقایسه کاربرد کود دامی، کود زیستی و محلول پاشی سولفات روی و سولفات آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم در شهرستان خرم آباد
ایمان مختاری زاده
1
(
دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد
)
کاظم طالشی
2
(
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد
)
الکلمات المفتاحية: عملکرد, گندم, کود زیستی, بارور 2, تلقیح,
ملخص المقالة :
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر کود دامی، کود زیستی و محلول‌پاشی سولفات آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم. رقم کریم در شهرستان خرم‌آباد در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل کود دامی به عنوان تیمار اصلی در چهار سطح (به میزان 20، 25، 30 و 35 تن در هکتار)، مصرف کود زیستی (بارور 2) به میزان 100 گرم در هکتار به صورت بذر مال ، محلول‌پاشی سولفات‌روی 5/. درصد و سولفات‌آهن یک درصد به صورت محلول پاشی و مصرف همزمان کود زیستی و محلول پاشی و تیمار بدون مصرف کود زیستی و محلول پاشی (شاهد) به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که حداکثر وزن هزار دانه (74/43) گرم مربوط به سطح چهارم (35 تن کود دامی در هکتار) می باشد بیشترین تعداد سنبله در بوته به تعداد 44/7 عدد در اثر مصرف کود دامی 35 تن در هکتار، کود زیستی و محلول‌پاشی همزمان سولفات‌آهن و سولفات روی و کمترین تعداد آن به میزان 71/5 در تیمار کود دامی 25 تن در هکتار، کود زیستی و محلول‌پاشی همزمان سولفات‌آهن و سولفات روی به دست آمد. باتوجه به نقش مثبت کودهای دامی و کودهای زیستی و عناصر کم‌مصرف در تأمین عناصر مورد نیاز گیاهان زراعی وکاهش وابستگی به کودهای شیمیایی در جهت حفظ محیط زیست و اهمیت گندم به‌عنوان مهم‌ترین منبع غذایی انسان، و براساس نتایح این تحقیق، کودهای زیستی و دامی و محلول پاشی سولفات آهن و سولفات روی می تواند جایگزین مطمئنی برای کودهای شیمیایی باشد.
