تربیت عرفانی از دیدگاه مولوی با تکیه بر مثنوی
الموضوعات : اندیشه های فلسفی و کلامی
محمدرضا مشمول حاجی آقا
1
,
محسن فرمهینی فراهانی
2
,
سینا فروزش
3
1 - دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات
2 - دانشگاه شاهد
3 - دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات
الکلمات المفتاحية: وحدت وجود, مثنوی مولوی, تحقیق, تقلید, تربیت عرفانی,
ملخص المقالة :
مولوی عارفی بزرگ و وارسته است که با تربیت شاگردان بسیار در دورانی که بسیاری از مردم در گرفتاری‌های دنیوی به عرفان روی آورده اند خدمت بزرگی به جامعه نموده و از راه تمثیل و حکایت در قالب شعر به تربیت آنها پرداخته است . وی با بیان مباحث عرفانی از جمله طرح وحدت وجود و موجود و نفی دوئیت از نظم هستی سعی در بیرون کردن اختلافات از ذهن شاگردان داشته آنها را در راه رسیدن به کمال انسانی و مراحل بالای عرفان یاری داده است . در مثنوی تکیه بر استفاده از عقل کلی و اهمیت دادن به آن در مکتب عشق و همچننی نفی تقلید و عدم پیروی از نقل است . در تربیت عرفانی مولوی، شخص باید با تقویت بنیه عقلی خود و شناخت عقل جزئی از عقل کلی، به حقیقت دست یابد و راه این کار، دست دادن به پیر و مراد و پیروی تعالیم او و دوری از تقلید بدون تحقیق است .
