تأثیر22هفته تمرین هوازی بر بیان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی در روند تولید پادزهر
الموضوعات : علوم ورزشمیترا عزیزی ماسوله 1 , عبدلعلی بنایی فر 2 , عباس زارع میرک آبادی 3 , نادر شاکری 4
1 - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران جنوب دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران جنوب دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - بخش جانوران سمی، مؤسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (تات)،کرج، ایران
4 - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: "فعالیت هوازی", "فاکتورهای لوکوسیتی", "اینترفرون گاما", "پادزهر",
ملخص المقالة :
یکارگیری فعالیت های ورزشی به عنوان روش غیر دارویی می تواند در فرایند تولید پادزهر و حفظ و ارتقا سلامت دام نقش مهمّی را ایفا کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات تمرین هوازی بر بیان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی در روند تولید پادزهر بود. بدین منظور، 10 رأس اسب نژاد مخلوط بالغ 8- 5 ساله با میانگین وزنی350-300 کیلوگرم در چرخه تولید پادزهر به صورت تصادفی به دو گروه زهر (V) و گروه زهر + تمرین (TV) تقسیم شدند. گروه آزمایشی، برنامه تمرینات هوازی را به مدّت 22 هفته، 3 جلسه در هفته و حداکثر زمان 30 دقیقه با شدت 50-60 درصد ماکزیمم ضربان قلب انجام داد. از آزمودنی های هر دو گروه در دو نوبت، قبل از شروع و پایان پروتکل از طریق سیاهرگ وداج خون گیری به عمل آمد.نتایج تحقیق نشان داد، تعداد گلبول های سفید و لنفوسیت ها، نسبت به سطوح پایه کاهش یافت. از سوی دیگر تعداد مونوسیت ها و نوتروفیل ها روند افزایشی را نشان داد، که این افزایش در هیچ کدام از متغییرها معنادار نبود. همچنین میزان اینترفرون گاما نسبت به سطوح پایه کاهش یافت ولی این کاهش معنادار نبود. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد یک دوره تمرین استقامتی 22 هفته ای می تواند در میزان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی به منظور حفظ و ارتقاء سلامت دام تغییر ایجاد کند ولی جهت معنادار بودن تغییرات این شدّت از تمرینات تأثیرات معناداری را در تعدیل تغییرات ایمونولوژیکی در گروه تمرین نداشته است.
