تاثیرمحلول‌پاشی پوترسین بر خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری

الموضوعات : پژوهش های زراعی در حاشیه کویر

زهرا کریمی ¹ , حمیدرضا توحیدی‌مقدم ² , پورنگ کسرایی ³

1 - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا، ورامین ; تهران، ایران.
2 - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا، ورامین- ایران.
3 - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا، ورامین- ایران

تاريخ الإرسال : 13 السبت , ربيع الثاني, 1437 تاريخ التأكيد : 27 السبت , رمضان, 1437 تاريخ الإصدار : 14 السبت , شعبان, 1437

الکلمات المفتاحية: هدایت الکتریکی, گندم, میزان پروتئین, قطع آبیاری, پوترسین,

ملخص المقالة :

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی پوترسین بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری به صورت کرت خرد شده )اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 12 تیمار) در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا اجرا شد. تیمار های اصلی شامل چهار سطح: آبیاری معمول، قطع آبیاری در مرحله ی ساقه دهی، قطع آبیاری در مرحله ی گل دهی و قـطع آبیاری در مـرحله ی زایشی یا پـر شدن دانـه و عـوامل فرعـی (محلول پاشی پوترسیـن) شامل محلـول پاشی با آب مقطـر، محلول پاشی پوترسین با غلظت 75 و150 قسمت در میلیون بود. بیش ترین عملکرد و درصد پروتئین در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی پوترسین با غلظت150 قسمت در میلیون بـه ترتیـب به میزان 8/509 کیلو گرم در هکتار و 61/8 درصد بود در حالی که کم ترین عملکرد پروتئین در مرحله قـطع آبیاری در مرحله گل دهی با 03/387 کیلو گرم در هکتار و کم ترین درصد پروتئین در مرحله آبیاری معمولی به میزان 5/6 درصد حاصل شد. بـالا ترین میزان کلروفیلa، کلروفیلb و کلروفیل کل از تیمار آبیاری معمولی و محلول پاشی پوترسین با غلظت 150 قسمت در میلیون به ترتیب با متوسط 81/1، 62/0 و 43/2 میلی گرم بر لیتر به دست آمدکه با سایر تیمار های آبیاری معمول و محلـول پاشی پوترسیـن اختـلاف معنی داری نداشت. کم ترین میزان این صفات را تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلول پاشی با آب خالص به ترتیب با متوسط 24/1، 49/0 و73/1میلی گرم بر لیتر به خود اختصاص داد. بالا ترین و پایین ترین میزان هدایت الکتریکی برگ بـه ترتیب از تیمار قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و محلـول پاشی با آب خالص با 45/944 میکـرو مول بر سانتی متر و تیـمار آبیـاری معمول و استفاده از پوترسین حاصل شد. قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، سبب کاهش میزان کلروفیلa، میزان کلروفیلb، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی برگ شد در حالی که سبب افزایش میزان پروتئین دانه، پرولین و هدایت الکتریکی برگ گردید و محلول پاشی با پوترسین توانست تمام شاخصه های فوق را در حد آبیاری معمولی بهبود بخشد.