بررسی تاثیر سطوح آبیاری و نحوه تقسیط نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگران

الموضوعات : پژوهش های زراعی در حاشیه کویر

زهره حقیقی ¹ ( دانش آموخته کارشناسی ارشد زراعت، گروه کشاورزی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد، گناباد- ایران )

تاريخ الإرسال : 25 الأربعاء , ربيع الأول, 1434 تاريخ التأكيد : 24 الخميس , رمضان, 1434 تاريخ الإصدار : 23 الخميس , رجب, 1435

الکلمات المفتاحية: آبیاری, عملکرد دانه, آفتابگردان, نیتروژن, دانه در طبق,

ملخص المقالة :

به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری و نحوه تقسیط نیتروژن مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگران رقم ایروفلور، آزمایشی به صورت کرت خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 اجرا شد. تیمار آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری مطلوب، تنش رطوبتی در مرحله هشت برگی، تنش رطوبتی در مرحله گلدهی و تیمار نیتروژن به عنوان عامل فرعی در سه سطح N1: 25 درصد کاشت، 50 درصد هشت برگی، 25 درصد ظهور طبق، N2: 50 درصد هشت برگی، 50 درصد ظهور طبق و :N3 50 درصد کاشت، 50 درصد در مرحله ظهور طبق اجرا شد. نتایج نشان داد تنش خشکی در مرحله گلدهی باعث کاهش معنی دار قطر طبق، وزن صد دانه و عدم کاهش معنی دار تعداد دانه در طبق و در نهایت کاهش 15 درصدی عملکرد دانه شد که از نظر آماری معنی دار نبود. در سطح آبیاری مطلوب تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح دوم باعث افزایش به ترتیب نه و 16 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد لیکن از نظر آماری این افزایش، معنی دار نبود، اما در شرایط تنش در مرحله هشت برگی، تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح اول موجب افزایش معنی دار به ترتیب 12 و29 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد و نشان داد که تقسیط مناسب نیتروژن در زمانی که گیاه با تنش مواجه نیست کارایی استفاده از نیتروژن را افزایش می دهد. به نظر می رسد که گیاه آفتابگردان در هر دو مرحله رویشی (هشت برگی) و زایشی (گل دهی( نسبت به تنش خشکی حساس بوده و تقسیط مناسب کود در آبیاری مطلوب و تنش در مرحله ی هشت برگی نسبت به تنش در مرحله گلدهی جهت حصول عملکرد از اهمیت بیش تری برخوردار است.