تأثیر عصاره‌های گیاهان سنبل‌الطیب (Valeriana officinalis) و گل محمدی (Rosa damascene) بر کاهش میزان استرس با تأکید بر میزان کورتیزل، گلوکز و لاکتات در برابر حمل ونقل در ماهی تزئینی گرین ترور(Andinoacara rivulatus)
الموضوعات : علوم تکثیر و آبزی پروری
صدف علی اکبرزاده
1
(بابل)
مسعود فرخ روز
2
(لاهیجان)
عباسعلی زمینی
3
(لاهیجان)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
با توسعه صنعت پرورش ماهی در کشور و افزایش تعداد پرورش دهندگان، خرید بچه ماهی و جابجایی و نگهداری بچه ماهیان، یکی از زنجیره های مربوط به این صنعت محسوب می شود. تهیه بچه ماهی، حمل و نقل و اکسیژن دهی به ماهی مسائلی است که در بازماندگی و رشد ماهیان در جابجایی و نگه داری های کوتاه مدت تأثیر به سزایی دارد، در این بررسی 6 گروه آمایشی از عصاره های گیاهی سنبل الطیب و گل محمدی به همراه گروه شاهد در سه تکرار مورد تحقیق قرار گرفت در این آزمایش تعداد 420 ماهی گرین ترور(Aequidens rivulatus) در معرض عوامل تنش زا قرار گرفته تا الگوهای پاسخ استرس فیزیولوژیکی در این گونه ها تعیین بشود. مهمترین پاسخ در افزایش سه برابری در سطوح کورتیزول (حداکثر مقدارng/ml 146) و افزایش معنادار در سطوح گلوکز (5/1 برابری) در انتهای مسیر پس از انتقال در گروه شاهد دیده شد که این افزایش در تیمار گل محمدی3% کمترین مقدار را داشت، پس از تنش حاد جابجایی، شاهد افزایش سریع در کورتیزول بوده (نقطه اوج به میزان ng/ml 121 پس از طی نمودن نیمی از مسافت انتقال) نتایج نشان می دهد که همانند ماهیان دیگر، مسافت و میزان تنش باعث پاسخ فیزیولوژیکی شد و با کاهش این استرس می توان میزان تلفات در انتقال را کاهش داد.
