بررسی آثار شبکه‌های اجتماعی بر مشارکت شهروندان تهرانی با مداخله سرمایه فرهنگی و اعتماد اجتماعی

الموضوعات : مطالعات میان فرهنگی

زهرا نورانی آسیابر ¹ (دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز)
طهمورث شیری ² (دانشیار جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز،)
رضا علی محسنی ³ (دانشیار جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی)

تاريخ الإرسال : 09 الثلاثاء , ذو القعدة, 1438 تاريخ التأكيد : 26 الأربعاء , صفر, 1439 تاريخ الإصدار : 03 الخميس , ربيع الثاني, 1439

الکلمات المفتاحية: اعتماد اجتماعی, سرمایه فرهنگی, مشارکت, شبکه‌های اجتماعی, شهروندان تهرانی,

ملخص المقالة :

هدف شبکه اجتماعی فراهم آوردن امکان ارتباط بین سرمایه‌های فردی است تا از طریق مشارکت به رشد و ارتقای جوامع کمک کند. از سوالات مهم تحقیق حاضر این است که: میزان مشارکت شهروندی بین ساکنان شهر تهران چگونه است؟ و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی در حضور دو متغیر اعتماد اجتماعی و سرمایه فرهنگی تا چه میزان بر مشارکت شهروندان تهرانی موثر است؟ این تحقیق از نوع توصیفی- علی است که از روش‌پیمایشی‌ استفاده شده است که با نمونه‌گیری طبقه‌بندی و خوشه‌ای چند مرحله‌ای در بین460 شهروند تهرانی بالای 18 سال اجرا گردید. در بررسی رگرسیون چند متغیره یافته‌های تحقیق حاکی از آن است تمامی متغیرهای مستقل بر مشارکت تأثیر مستقیم دارند و متغیر سرمایه فرهنگی به عنوان درونی‌ترین متغیر بیشترین تأثیر مستقیم را بر متغیر مشارکت دارد.

المصادر:

 
ابراهیمی، شهروز و همکاران، (1392) رابطه شبکه‌های اجتماعی و مشارکت سیاسی در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان، فصلنامه راهبرد  شماره66.
اشتریان، کیومرث؛  محمدرضا امیرزاده، (1394) بررسی تأثیرات شبکه‌های اجتماعی مجازی بر مشارکت سیاسی (مطالعۀ موردی: شهر تهران)، فصلنامه سیاست دوره 45، شماره 4.
پناهی، محمدحسین و اسماعیل عالی زاد، (1384) تأثیر وسایل ارتباط جمعی بر مشارکت سیاسی شهروندان تهرانی، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 28 و 29.
چلبی، مسعود، (1375) جامعه‌شناسی نظم، چاپ اول، تهران، نشر نی.
دانش، پروانه و مونا مهدیان، (1393) بررسی نقش رسانه‌های مجازی در مشارکت سیاسی: مورد مطالعه شهروندان تهران، فصلنامه مطالعات افکار عمومی، سال سوم، شماره 10.
راش، مایکل، (1377) جامعه و سیاست، مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی سیاسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران ، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها.
زواره ا، (1386) مطالعه رابطه میان سبک زندگی و وضعیت سلامت زنان خانه‌دار در دو منطقه شمال و جنوب تهران با تأکید بر سنجش میزان آگاهی از حق سلامت، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: ملیحه شیانی، دانشگاه تربیت مدرس: دانشکده علوم انسانی، (منتشر نشده).
سردارآبادی، خلیل و همکاران، (1382) بررسی تأثیر رسانه‌های جمعی، فناوری های نوین ارتباطی و ارتباطات فردی بر آگاهی سیاسی (مورد مطالعه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران)، مجله علوم انسانی، شماره های 3 و 4.
فاضلی، محمد، (1382)، مصرف وسبک زندگی، تهران: انتشارات صبح صادق.
10. قبادی، مجید و احمد جعفری، (1391) بررسی نقش رسانه‌های جمعی در مشارکت سیاسی (مطالعه موردی: شهروندان شهر کرج)، رسانه‌ها و مسائل اجتماعی ایران، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، همایش ملی رسانه و مسائل اجتماعی ایران.
11. کرلینجر، فردریک نیکلز و الازار پدهازر، (1384) رگرسیون چند‌متغیره در پژوهش رفتاری (با اضافه و تجدید نظر). ترجمه: حسن سرایی. تهران: انتشارات سمت.
12. کلمن، جیمز، (1377) بنیادهای نظریه های اجتماعی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نشر نی.
13. گیدنز، آنتونی، (1380) پیامدهای مدرنیت، ترجمه محسن ثلاثی، تهران، نشر مرکز.
14. گیدنز، آنتونی، (1378)  جامعه شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نشر نی.
15. مارکوزه، هربرت، (1350) انسان تک ساحتی، ،ترجمه محسن مؤیدی،تهران، نشرامیرکبیر.
16. مصفا، نسرین، (1375) مشارکت سیاسی زنان در ایران،  وزارت امور خارجه،  موسسه چاپ و انتشارات، تهران.
17. مک کوایل، دنیس، (1382) درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه.
18. نیری، هومن، (1389) شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و مشارکت سیاسی، رساله کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، (منتشر نشده).

 

Boulianne, Shelley (2015) Social Media Use and Participation: A, Meta-analysis of Current Research. Information”, Communication & Society, Vol. 18, No. 5, Routledge. Pp: 524–538.
Burt, Ronald S (1997) The contingent value of social capital, administrative Science Quarterly 42:339-365.
Cox, E. and Caldwell, P (2000) Making Policy Social , in Winter, I(ed) Social Capital and Public Policy in Australia, Australian Institute of Family Studies, Melbourne, PP.43-73.
Hughes, P, Bellamy, J. and Black, A (2000) Building social trust through education, in I.Winter (ed) Social Capital and Public Policy in Australia, Australian Institute of Family Studies, Melbourne, pp.225-249.
Kuper, Adam, and Jessica Kuper (1989) The Social Science Encyclopedia, New York: Routledge.
Leighley, Jan E, (1996), “Group Membership and the Mobilization of Political Participation.” Journal of Politics, 58(2).
Macclurg. Scott, D (2003) Social Networks and Political Participation: The Role of Social Interaction in Explaining Political Participation, Political Research Quarterly, Vol. 56, No.4.
Moy, Patricia & Ptau, Micheal (2000) With Malice Toward All? The Media and Public Confidence in Democatic Institution, USA, Green Wood Publishing Goups.
Putnam, Robert (2007) Social capital and civic community.
Uslaner, E.M (1999) Trust but verify: social capital and moral behavior, Social science information, Vol 38 March pp. 29-56
Verba, Sidney, Kay Lehman Schlozman and Henry E. Brady (1995) Voice and Equality: Civic Voluntarism in American Politics, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts.
Wellman, Barry (1999) The Network Community: An Introduction, 1-48 in Networks in the Global Village, B. Wellman (ed) Boulder, Co: Westwood.