بررسی تمایزهای میان بخش دولتی و خصوصی و تأثیر آن بر مدیریت استراتژیک در بخش دولتی

الموضوعات : پژوهش های مدیریت راهبردی

علی طاهری ¹ (دانشجوی دکترای مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی)
بهروز رضایی منش ² (دانشیار مدیریت دولتی, دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی)
داوود حسین‌پور ³ (دانشیارمدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی)
وجه الله قربانی زاده ⁴ (دانشیار مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 12 السبت , محرم, 1440 تاريخ التأكيد : 09 الخميس , جمادى الثانية, 1440 تاريخ الإصدار : 15 الأربعاء , جمادى الثانية, 1440

الکلمات المفتاحية: مدیریت استراتژیک, بخش خصوصی, بخش دولتی,

ملخص المقالة :

بیش از سه دهه است که شاهد استفاده از ابزارها و مدل‌های مدیریت استراتژیک بخش خصوصی در بخش دولتی هستیم. استفاده از این مدل‌ها و رویکردها، انتقاداتی را در میان نویسندگان و متفکران بخش دولتی به همراه آورده است. منتقدان معتقدند تمایزهای موجود میان بخش دولتی و خصوصی، کاربردپذیری این ابزارها در بخش دولتی را با محدودیت مواجه می‌سازد. بر همین اساس پرسش اصلی پژوهش حاضر عبارتست از اینکه با توجه به تحولات سال‌های اخیر بخش دولتی و به ویژه، مطرح شدن نهضت مدیریت دولتی نوین، کدام یک از تمایزهای میان بخش دولتی و خصوصی همچنان به قوت خود باقی است و پیامدها یا آثار احتمالی این تمایزها بر مدیریت استراتژیک در بخش دولتی چیست. در این پژوهش برای جمع‌آوری داده ها از روش کتابخانه ای و پیمایش استفاده شده و برای تحلیل و تفسیر داده ها نیز علاوه بر روش های آمار استنباطی از تکنیک گروه توافق بهره گیری شده است. یافته های تحقیق نشان می‌دهد که تمایزهای زمینه ای میان بخش دولتی و خصوصی، سبب تفاوت در فرآیند و محتوای مدیریت استراتژیک بخش دولتی نسبت به بخش خصوصی شده و برای پیاده سازی موفقیت‌آمیز آن، مدیران باید سبکی از رهبری را در پیش گیرند که مشارکت بیشتر شهروندان را به همراه داشته باشد.

المصادر:

 

حاجی پور، بهمن، طیبی ابوالحسنی، سیدامیرحسین، عزیزیان کلخوران، زهرا (1395).
تحلیل محتوای حوزه مدیریت راهبردی، پژوهش­های مدیریت راهبردی، 22(6)، 47-13.
حیدری، علی، والی­پور، علیرضا (1395). پژوهش‌های مدیریت استراتژیک در ایران: مروری بر آثار انتشاریافته در نشریه‌های علمی- پژوهشی داخلی طی سال‌های 1380 تا 1393، مدیریت بازرگانی، 9 (1) ، 102-83.
دانایی فرد، حسن، الوانی، مهدی، آذر، عادل (1392). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، تهران، صفار.

Bryson, J (2011). Strategic Planning for Public and Not Profit Organizations, San Francisco, CA: Jossey Bass, 4th edn.
Danaee Fard, H, Moshabbaki, A, Abbasi, T & Hassanpoor, A (2011). Strategic Management in the Public Sector: Reflections on It’s Applicability to Iranian Public Organizations, Public Organiz Rev (2011) 11(4):385–406.
Ferlie, E & doardo Ongaro, E (2015). Strategic management in public services organizations: concepts, schools and contemporary Issues, bingdon: Routledge.
Haque, M. S (1996). The Intellectual Crisis in Public Administration in the Current Epoch of Privatization. Administration & Society, 27)4(, 510-536.
Hughes, O. E (2003). Public Management and Administration: An Introduction, New York: PALGRAVE MACMILLAN, third edition.
List, D (2001). The Consensus Group Technique in Social Research, Field Methods, 13(3), 277–290.
Llewellyn, S & Tappin, E (2003). Strategy in the Public Sector: Management in the Wilderness, Journal of Management Studies, 40(4): 955–82.
Nutt, P (1999). Public-Private Differences and the Assessment of Alternatives for Decision Making, Journal of Public Administration Research and Theory, 9(2), 305-349.
Nutt, P & Backoff, R (1993). Organizational Publicness And Its Implications For Strategic Management', Journal of Public Administration Research and Theory, 3(2), 209-231.
Rainey,H, Backoff, R & Levine, C (1976). Comparing Public and Private Organizations,  Public Administration Review, 36(2), pp. 233-244.