تاثیر هورمون­های تستوسترون و PMSGبر کشت اندام بیضه موش­های نر نابالغ نژادNMRI

الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری

ندا غلامی ¹ , نسیم حیاتی رودباری ² , کاظم پریور ³ , ویدا حجتی ⁴

1 - گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
2 - گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

تاريخ الإرسال : 06 السبت , رمضان, 1437 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , شعبان, 1438 تاريخ الإصدار : 14 السبت , شعبان, 1437

الکلمات المفتاحية: PMSG, اسپرماتوژنز, تستوسترون, بافت بیضه,

ملخص المقالة :

اسپرمسازی شامل مراحل پیچیده ودقیق تمایز سلولی درپستانداران است، که درسن بلوغ آغازشده و درطول زندگی تولیدمثلی ادامه می ­یابد که درنتیجة آن سلولهای بنیادی،تقسیم شده وحاصل تقسیمات میوزی،اسپرماتیدهای هاپلوئیدی است که دربیضه و اپی­دیدیم تغییرات اساس یروی آنها صورت گرفته تا اسپرمی باعملکرد کامل ایجادشودتمامی این مراحل همزمان به طور کامل صورت می­گیرد، بطوری که درشرایط پاتولوژیک، کوچکترین اختلال می ­تواند سبب ناباروری شود. شروع وبقای اسپرمسازیازلحاظ هورمونی توسط FSH وتستوسترونتنظیم می­ گردد.برخی محققین براین عقیده اند که تستوسترون هورمون اصلی تنظیم کننده اسپرمیوژنزدرپستانداران بوده وFSH نقش جزئی دارد.PMSGعملکردی مشابه با FSHدارد.از این رو در این طرح اثرات هورمون­های جنسیPMSG  و تستوسترون بر بافت بیضه و اثرات آن بر اسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشات in vitroدر سه گروه مختلف شامل کنترل و دوگروه تجربی بر روی موش­های نر نابالغ نژاد NMRIانجام شد و مدت زمان انجام کشت اندام 4 هفته در نظر گرفته شد. پس از گذشت این زمان انجام مطالعات بافت شناسی و میکروسکوپی صورت گرفت. نتایج حاکی از افزایش معنی دار در تعداد سلولهای اسپرماتوسیت، اسپرماتید، اسپرم در گروه تجربی 2 و کاهش اسپرماتوگونی Aو سلول های سرتولی می باشد. این نتایج نشان می‌دهند که کشت بافت بیضه‌، مدل تجربی مفیدی برای مطالعه مکانیسم‌های تنظیمی تکثیر سلولی اسپرماتوگونی، میتواند باشد.