مقایسه سطح سرمی هورمون پرولاکتین در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک با گروه کنترل

الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری

سیدپیمان مقدسی ¹ , غلامحسن واعظی ² , سیدمهدی کلانتر ³

1 - گروه زیست‌شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
2 - گروه زیست‌شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران
3 - واحد ژنتیک، مرکز تحقیقات و درمانی ناباروری، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران

تاريخ الإرسال : 08 الأحد , ذو القعدة, 1436 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , شعبان, 1438 تاريخ الإصدار : 07 الخميس , شوال, 1436

الکلمات المفتاحية: تخمدان پلی‌کیستیک, سطح سرمی پرولاکتین, هیپرآندروژنیسم, هیپرپرولاکتینمی,

ملخص المقالة :

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) شایع‌ترین اختلال اندوکرین در زنان در سنین باروری با شیوع 5 تا 10 درصد است. علت این بیماری به طور کامل شناخته شده نیست، اما سطح سرمی برخی هورمون‌ها در این بیماری غیر طبیعی است. مطالعه‌ی حاضر به منظور مقایسه سطح پرولاکتین در بیماران مبتلا به PCOsو گروه کنترل  انجام گرفته است. این مطالعه از اردیبهشت 1391 تا پایان مهر 1392 در مراکز هشت استان انجام گرفت. جامعه آماری 400 بیمار و گروه شاهد 500 نفر در نظر گرفته شدند. اندازه‌گیری سطح سرمی پرولاکتین خون انجام گرفت و اطلاعات جمع‌آوری شده با انجام آزمون من‌ویتنی، محاسبه ضریب همبستگی اسپیرمن، و رسم منحنی ROCبه ‌کمکنرم‌افزار SPSSویرایش 16، تجزیه و تحلیل شد. میانگین سطح سرمی پرولاکتین در بیماران تحت مطالعه 08/7±08/20 نانوگرم بر میلی‌لیتر با دامنه 26/50-1/10، و در گروه شاهد 77/2 ± 08/17 نانوگرم بر میلی‌لیتر با دامنه 23-12 محاسبه شد. محاسبات نشان داد که بین سطح سرمی پرولاکتین افراد بیمار و گروه شاهد با حد طبیعی 25 نانوگرم بر میلی‌لیتر اختلاف معنی‌داری وجود دارد (001/0>P). با استناد به نتایج به‌دست آمده در مطالعه‌ی حاضر، نمی‌توان به طور قاطع ارتباط میان سطح بالای پرولاکتین و بیماری PCOرا به عنوان یک نشانه تشخیصی در نظر گرفت. با این حال، انجام مطالعات بیشتر روی جمعیت بزرگتر ضروری به نظر می‌رسد.