بررسی اثرتزریق داخل صفاقی کلونیدین برعلائم قطع مصرف مرفین در موش های صحرائی نر وابسته به مرفین
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری
حسین محمدپورکارگر
1
(دانشگاه آزاد اسلامی دامغان، گروه زیست شناسی)
مهناز کسمتی
2
(دانشگاه شهید چمران دانشکده علوم، گروه زیست شناسی)
هادی فتحی مقدم
3
(دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ، دانشکدة پزشکی گروه فیزیولوژی)
الکلمات المفتاحية: مرفین, کلونیدین, سندرم ترک اعتیاد, تزریق داخل صفاقی,
ملخص المقالة :
سیستم آدرنرژیک اهمیت زیادی در ایجاد وابستگی و همچنین در بروز علائم ترک دارد. کلونیدین میتواند بعضی از علائم ترک در حیوانات وابسته به مرفین را تحت تاثیر قرار دهد اما در باره این مورد که کدام علائم بیشتر تحت اثر قرار میگیرند، گزارشهای متناقضی وجود دارد. در تحقیق حاضر اثر تزریق کلونیدین به عنوان آگونیست گیرنده های آلفا دو بر ایجاد علائم ترک مورد بررسی قرار گرفته است. حیوانات به چهارگروه تقسیم شدند: گروه کنترل و سه گروه آزمایشی که به ترتیبmg/kg0.02،0.2mg/kg و 2mg/kgکلونیدین دریافت کردند. برای ایجاد وابستگی از مرفین و برای ایجاد علائم ترک از نالوکسان استفاده شد. علائم قطع مصرف به مدت نیم ساعت مورد بررسی قرارگرفتند.تنایج نشان داد که در حیوانات معتاد، تزریق داخل صفاقی کلونیدین باعث کاهش معنی داری درعلایم لرز بدن در دوز 0.02mg/kgبا (Pandle;0.02)، دردوز 0.2mg/kgبا (Pandle;0.04) و در دوز 2mg/kgبا (Pandle;0.002)، دفعات دفع در مقادیر 0.02mg/kgبا ( (Pandle;0.015، 0.2mg/kgبا (Pandle; 0.039) و2mg/kgبا (Pandle;0.015) ، جویدن درمقادیر 0.02mg/kgبا (Pandle; 0.0001)، 0.2mg/kgبا Pandle;0.001)) و 2mg/kgبا (Pandle;0.001)، تکان شدید بدن در دوز0.02mg/kg با (Pandle; 0.026) ودوز 0.2mg/kgبا ( Pandle;0.011) و دوز 2mg/kgبا ( Pandle;0.034) ، دندان قروچه در دوز 0.02mg/kgبا Pandle;0.02))، در دوز 0.2mg/kgبا ( Pandle;0.01) و دوز 2mg/kgبا (Pandle;0.02) گردید. این دارو در دوز 2mg/kgتعداد روی دو پا ایستادن(0.02andge;P) و تعداد پرش (Pandle;0.005) را افزایش داد. کلونیدین در سه دوز نتوانست اثر معنی داری بر روی تعداد انزال، تعداد لرز پاهای جلوئی و رفتار تیمار کردن، ایجاد کند. نتایج بدست آمده مشخص کرد که کلونیدین اثر کاهنده بر تمام علائم نداشته و در دوز بالا بعضی علائم را افزایش میدهد که احتمالا می توان به اثر این دارو بر گیرنده های آلفا یک و یا ایمیدازولینی نسبت داد.احتمال میرود اثر کاهشی کلونیدین بر علایم ترک، به علت کاهش رهایی نورآدرنالین و یا افزایش رهایی اوپیوئیدهای درون زا و یا کاهش فعالیت الکتریکی هسته های مغزی باشد.
