تأثیر سطوح مختلف شوری بر ویژگی های زیستی A. franciscana و parthenogenetic Artemia در شرایط آزمایشگاهی

الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوری

شیوا قنبری ¹ (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران - پژوهشکده آرتمیا و جانوران آبزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
سولماز حکیم زاده ² (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران - پژوهشکده آرتمیا و جانوران آبزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
رضا حیدری ³ (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)
رامین مناف فر ⁴ (پژوهشکده آرتمیا و جانوران آبزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران)

تاريخ الإرسال : 07 السبت , جمادى الأولى, 1435 تاريخ التأكيد : 25 الأحد , شعبان, 1438 تاريخ الإصدار : 27 السبت , صفر, 1433

الکلمات المفتاحية: بازماندگی, آرتمیا, ویژگی های زیستی, بیومتری,

ملخص المقالة :

آرتمیا یا میگوی آب شور تنها جانور شاخه بندپایان است که قادر به زندگی در آب های با شوری های بالا می باشد. چنین شرایط سختی موجب تغییر ویژگی های زیستی و پاسخ های فیزیولوژیک موجود می شوند. در این تحقیق بازماندگی، رشد و قطر تخم های تولیدی در دو سویه آرتمیای دو جنسی و بکرزا در شوری هایg.l-1 120 وg.l-1 210 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ضمن پرورش این دو سویه آرتمیا با جلبک تک سلولی Dunaliella tertiolectaبازماندگی و میزان رشد در روزهای 3، 7، 11 و 15 بررسی شد. پس از بلوغ نیز سیست های تولید شده جمع آوری و بیومتری شدند. نتایج نشان داد که در کل بقاء هر دو جمعیت آرتمیا در شوری g.l-1120 بهتر از شوری بالاتر بود لیکن A. franciscanaدر شوریg.l-1 210 بقاء بهتری نسبت به سویه پارتنوژنز از خود نشان داد(pandlt;0.05). بررسی طول کل آرتمیا و قطر سیست های تولید شده در شرایط آزمایشگاهی نیز نشان داد که این دو فاکتور توابع اکولوژیکی نسبی بوده (pandlt;0.05) که استفاده از این پارامترها در بررسی های جمعیتی و گونه شناسی آرتمیا با احتیاط بسیار باید انجام شود.