بررسی خصوصیات حرارتی کامپوزیت پلی لاکتیک اسید با ذرات شیشه زیست فعال 45S5 و هیدروکسی آپاتیت(HA) به منظور استفاده در پیچ های تداخلی قابل جذب

الموضوعات :

محمد خورسندقاینی ¹ , علیرضا صادقی اول شهر ² , سمیرا نوخاسته ³ , امیر مهدی مولوی ⁴ , حسین امینی مشهدی ⁵

1 - پژوهشگر، گروه پژوهشی مواد، سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
2 - عضو هیئت علمی، گروه پژوهشی مواد، سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
3 - پژوهشگر، گروه پژوهشی مواد، سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
4 - پژوهشگر، گروه پژوهشی مواد، سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
5 - عضو هیئت علمی، گروه پژوهشی مواد، سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی

تاريخ الإرسال : 04 السبت , شوال, 1437 تاريخ التأكيد : 24 الإثنين , جمادى الثانية, 1439 تاريخ الإصدار : 04 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1439

الکلمات المفتاحية: هیدروکسی آپاتیت, شیشه زیست فعال, پیچ قابل جذب, کامپوزیت ارتوپدی, پلی لاکتیک اسید,

ملخص المقالة :

در ساخت کاشتنی های پزشکی جایگزینی فلزات با پلیمرهای قابل جذب نتایج بسیار امیدوار کننده ای را به همراه داشته است. استفاده از پلیمرها خود دارای مشکلاتی است از جمله عدم قابلیت استخوان زایی و یکپارچگی با بافت اطراف، ایجاد واکنش های جسم خارجی، کاهش pH محیط ناشی از محصولات تخریب که می‌تواند منجر به افزایش واکنش‌های التهابی ناخواسته در قسمت مربوطه گردد و در نهایت خواص مکانیکی ضعیف‌تر در مقایسه با انواع فلزی. برای رفع این مشکلات استفاده از کامپوزیت های پلیمری حاوی ذرات افزودنی زیست فعال بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در طرح حاضر جهت ساخت پیچ های کامپوزیتی پلی لاکتیک اسید از ذرات شیشه زیست فعال 45S5 و نیز ذرات سرامیکی هیدروکسی آپاتیت استفاده شد. خصوصیات حرارتی و ریز ساختار کامپوزیت های حاصله به کمک آزمون های آنالیز حرارتی افتراقی( (DTA، وزن سنجی حرارتی(TG)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و سنجش اندازه ذرات (PSA) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی میزان فعالیت استخوان سازی نمونه‌ها از آزمون‌های رنگ آمیزی آلیزارین قرمز و آلکالین فسفاتاز(ALP) استفاده شد و ارزیابی سمیت سلولی به کمک آزمون MTT صورت پذیرفت. در قیاس با نمونه پلیمری پلی لاکتیک اسید، پایداری حرارتی کامپوزیت پلی لاکتیک اسید با ذرات هیدروکسی آپاتیت افزایش و نمونه‌های پلی لاکتیک اسید با شیشه 45S5 کاهش نشان دادند. نتایج حاصل از آزمون‌های سلولی حاکی از عدم سمیت و فعالیت استخوان‌سازی مناسب در هر دو گروه کامپوزیت می‌باشد.