نتایج کاربرد سیلیس و پتاسیم بر خصوصیات مورفولوژیکی وابسته به ورس عملکرد کمی برنج رقم طارم هاشمی
الموضوعات : یافته های نوین کشاورزیآرش قاسمی میانایی 1 , حمیدرضا مبصر 2 , حمید مدنی 3 , سلمان دستان 4
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قائم‌شهر ، گروه زراعت، قائم‌شهر ، ایران
3 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، گروه زراعت و اصلاح نباتات، اراک، ایران
4 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: عملکرد دانه, برنج, پتاسیم, سیلیس, حرکت خمش,
ملخص المقالة :
این آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان ساری در سال 1389 اجرا شد. مقادیر صفر، 250، 500 و 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار به عنوان عامل اصلی و سطوح صفر، 30، 60 و 90 کیلوگرم پتاس خالص در هکتار به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد همه صفات مورد بررسی به غیر از طول خوشه، طول میانگره 4، حرکت خمش میانگره چهارم و شاخص برداشت تحت تاثیر مقادیر سیلیس قرار گرفتند، همچنین صفات طول ساقه، ارتفاع گیاه، طول میانگره چهارم، حرکت خمش میانگره چهارم، تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت تاثیر مقادیر پتاسیم تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. هیچ یک از صفات مورد بررسی تحت اثر متقابل مقادیر سیلیس × مقادیر پتاسیم قرار نگرفتند. حداکثر عملکرد دانه (612 گرم در متر مربع) با کاربرد 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار حاصل شد، چون بیشترین تعداد پنجه در کپه و تعداد پنجه بارور نیز تحت این تیمار به دست آمد. کمترین حرکت خمش میانگره چهارم با مصرف 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. بیشترین تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه (3/575 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (6/35 %) با کاربرد 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. عملکرد دانه با تعداد کل پنجه در کپه و تعداد پنجه بارور همبستگی مثبتی نشان داد. شاخص برداشت با طول برگ پرچم، تعداد پنجه بارور و عملکرد دانه همبستگی مثبت نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده مقادیر750 کیلوگرم سیلیس در هکتار و 180 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به عنوان تیمار مناسب معرفی می‌گردند.
