مطالعه کیفیت علامت های تزریقی الاستومر در نوزادان میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) رهاسازی شده در آبهای شمالی خلیج فارس، بوشهر

الموضوعات :

نصیر نیامیمندی ¹ , غلام عباس زرشناس ² , خلیل پذیر ³

1 - پژوهشکده میگوی کشور، بوشهر
2 - موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، تهران
3 - پژوهشکده میگوی کشور، بوشهر

تاريخ الإرسال : 06 السبت , ربيع الثاني, 1437 تاريخ التأكيد : 06 السبت , ربيع الثاني, 1437 تاريخ الإصدار : 08 الأحد , ذو القعدة, 1436

الکلمات المفتاحية: کیفیت, علامت الاستومر, میگو, (Penaeus semisulcatus), آبهای بوشهر,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر به منظور بررسی وضعیت و کیفیت علامت تزریق شده در نوزادان میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) رهاسازی شده در محیط دریا در دو ایستگاه تحقیقاتی تکثیر میگوی بندرگاه و سالن تکثیر میگوی بخش خصوصی شرکت آبزیستان (دلوار) در استان بوشهر از بهمن 1390 تا خرداد 1391 انجام شد. بدین منظور میگوهای مولد از دریا در دی ماه جمع آوری و به دو سالن تکثیر میگو در بندرگاه و دلوار منتقل شدند. پس از تخمریزی و رشد لاروها به حدود 1 گرم، تعدادی از آنها به تانک های نگهداری نوزادان منتقل و با استفاده از سرنگ های انسولین با رنگ های قرمز فلورسنت و آبی معمولی علامت گذاری شدند. در ایستگاه بندرگاه تعداد 90 عدد میگوی نوزاد با رنگ قرمز فلورسنت در 3 تانک 300 لیتری علامتگذاری و نگهداری شدند. در شرکت آبزیستان 180 عدد نوزاد با رنگ آبی معمولی و قرمز فلورسنت در 6 تانک (هر تانک حاوی 30 عدد نوزاد) نگهداری شدند. در مدت آزمایش شرایط زیست محیطی برای تانک ها در هر منطقه یکسان بود. وضعیت علامت های تزریق شده در زمان های مختلف ثبت گردید. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کیفیت رنگ های آبی و قرمز در مدت زمان 2 هفته پس از نگهداری نمونه ها کاهش یافت. حرکت مایع تزریق شده پس از 3 هفته در بافت بدن میگو مشاهده گردید. این نتایج بیانگر تاثیر منفی نشانگرهای تزریقی می تواند در بازگیری میگوهای علامتگذاری شده و محاسبه بازگشت شیلاتی آْنها می باشد.