اثر رشد جبرانی و تاثیر گرسنگی روی شاخص های رشد و بازماندگی بچه ماهی سفید (Kamensky,1901) Rutilus frisii kutum

الموضوعات :

مجید محمد نژاد شموشکی ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی بندرگز)
زینب اسماعیلی ² (دانشگاه آزاد اسلامی بندرگز)
مراد محمد شکیبا ³ (مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی سیجوال)

تاريخ الإرسال : 17 الأربعاء , ذو الحجة, 1436 تاريخ التأكيد : 17 الأربعاء , ذو الحجة, 1436 تاريخ الإصدار : 16 الأربعاء , محرم, 1432

الکلمات المفتاحية: رشد جبرانی, گرسنگی, شاخص های رشد, بازماندگی, بچه ماهی سفید,

ملخص المقالة :

یکی از مسائل مهم در آبزی پروری نیاز به بدست آوردن یک تعادل بین سرعت رشد ماهی و استفادة بهینه از غذای فراهم شده است. پرورش موفقیت آمیز ماهیان(از جمله ماهی سفید) به قابلیت دسترسی به غذای مناسب جهت تغذیه بستگی دارد تا بتواند سلامتی و رشد را بخصوص در مراحل نوزادی تضمین نماید. رشد جبرانی یک فاز از رشد سریع به دنبال محدودیت غذایی در اثر شرایط بحرانی است که در گونه های زیادی چه سردآبی و چه گرمابی مشاهده شده است. این آزمایش به مدت 6 هفته در تابستان سال 1388 و در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی سیجوال بندرترکمن در استان گلستان انجام گرفت. با توجه به اهمیت فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب و تاثیر آنها بر تغذیه و در نهایت رشد ماهیان، این عوامل در تمام مدت پرورش به طور دقیق کنترل گردید به طوری که میزان اکسیژن محلول برابرppm 06/0±09/7، دما برابر2/0±61/24 و pH در طول آزمایش برابر 01/0±98/7 اندازه گیری گردید. بچه ماهیان سفید در طول دوره آزمایش با غذای SFK که دارای: رطوبت 7/8%، خاکستر 2/11%، پروتئین 32% و چربی 5/10% بود، تغذیه شدند. آزمایشات در 4 تیمار و 3 تکرار بصورت زیر انجام گرفت: تیمار A: یک هفته گرسنگی + یک هفته غذادهی، تیمار B: دو هفته گرسنگی + دو هفته غذادهی، تیمار C: سه هفته گرسنگی + سه هفته غذادهی، تیمار D: 6هفته غذادهی کامل. نرخ غذادهی براساس 10 درصد وزن بدن کل بچه ماهیان یک تکرار، در روز صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن بدن بچه ماهی اختلاف معنی دار آماری مشاهده می گرد(p<0.05). بیشترین افزایش وزن را بچه ماهیان در 6 هفته غذادهی کامل داشتند و با افزایش گرسنگی رشد کاهش پیدا کرد.