بررسی سازگاری اکوتیپ‌های کاسنی (Cichorium intybus L.) تحت تأثیر تنش آبی در منطقه باجگاه شیراز

الموضوعات : مجله علمی- پژوهشی اکوفیزیولوژی گیاهی

محمدجواد عباسی ¹ (گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)
مریم جهانی دوقزلو ² (گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)
هادی پیرسته انوشه ³ (مرکز ملی تحقیقات شوری، یزد، ایران)
سیدعبدالرضا کاظمینی ⁴ (گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)
مسعود تقوایی ⁵ (گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)

تاريخ الإرسال : 13 السبت , ذو الحجة, 1436 تاريخ التأكيد : 13 السبت , ذو الحجة, 1436 تاريخ الإصدار : 17 الثلاثاء , ذو القعدة, 1436

الکلمات المفتاحية: وزن خشک, اسانس, سطح برگ, گیاهان مرتعی,

ملخص المقالة :

کمبود آب از عوامل مهم محدودکننده رشد و تولید گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک می‌باشد. در این پژوهش تاثیر چهار فاصله آبیاری (5، 8، 11 و 14 روز) بر رشد و مقدار اسانس چهار اکوتیپ کاسنی (سفید شیراز، سیاه ‌شیراز، سفید اصفهان و سیاه اصفهان) بررسی شد. آزمایش حاضر به صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال 1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (باجگاه) اجرا گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، تنش آبی ناشی از افزایش فاصله آبیاری موجب کاهش سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ریشه و وزن خشک کل بوته شد. از سوی دیگر، افزایش فاصله آبیاری از 5 یا 8 به 11 و 14 روز با افزایش میزان اسانس در همه اکوتیپ‌ها همراه بود. سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ریشه و وزن خشک کل بوته در تیمار شدیدترین تنش به ترتیب به مقادیر 3/40، 2/46، 8/37 و 8/45 درصد کمتر از تیمار بدون تنش بودند. افزایش فاصله آبیاری از 5 به 14 روز سبب کاهش 9/47، 1/56، 4/22 و 6/53 درصدی وزن خشک کل بوته به ترتیب در اکوتیپ‌های سفید شیراز، سیاه شیراز، سفید اصفهان و سیاه ‌اصفهان شد. اگرچه رشد و اسانس اکوتیپ‌های سیاه و سفید شیراز بیشتر بود، ولی اکوتیپ‌های سیاه و سفید اصفهان حساسیت کمتری به تنش آبی نشان دادند. بنابراین، در شرایط اقلیمی مشابه با منطقه باجگاه، اکوتیپ‌های شیراز و اصفهان به ترتیب برای کشت در شرایط آبیاری مطلوب و کم‌آبیاری نیازمند بررسی بیشتر هستند.