پوشش ریسک با استفاده از شاخص ترکیبی قراردادهای آتی (مطالعه موردی بازار مالی ایران)
الموضوعات :
حمید اسکندری
1
(کارشناس ارشد واحد تحقیق و توسعه شرکت بورس تهران،)
علی اصغر انواری رستمی
2
(استاد تمام، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس،)
علی حسین‌زاده کاشان
3
(استادیار، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس،)
الکلمات المفتاحية: قرارداد آتی, نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل واریانس, کارایی پوشش ریسک, مدل‌های اقتصادسنجی, پوشش ریسک,
ملخص المقالة :
تحقیقات داخلی و خارجی پیشین در حوزه پوشش ریسک به تعیین قرارداد آتی با سررسید بهینه و همچنین نرخ بهینه پوشش ریسک پرداخته‌اند. اما از آنجایی که در بازار آتی طلا بورس کالای ایران حجم قراردادها و معاملات کم است، در این پژوهش امکان پوشش ریسک با استفاده از تمام سررسیدها با داده‌های هفتگی مورد بررسی قرارگرفته است. بدین منظور سه سناریو تعریف شده است. در سناریوی اول به تعداد قرارداد معامله‌شده در هفته قبل بر روی هر سررسید موقعیت اخذ می‌شود. در سناریو دوم به تعداد قرارداد معامله‌شده در روز کاری قبل و در سناریو سوم به تعداد میانگین معاملات انجام‌شده هفته قبل بر روی هر قرارداد موقعیت اخذ می‌شود. البته در موقعیت‌های اخذشده برای هر سررسید باید نسبت بهینه پوشش ریسک نیز لحاظ شود. نسبت بهینه پوشش ریسک ایستا با روش حداقل کننده واریانس و استفاده از رهیافت‌های مختلف اقتصادسنجی برای حالت‌های درون‌نمونه‌ای و برون‌نمونه‌ای برآورد شده و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان‌دهنده این است هر سه سناریو دارای توانایی کاهش ریسک هستند. در آزمون‌های درون‌نمونه‌ای سناریوی اول با مدل خودرگرسیون برداری و در آزمون‌های برون‌نمونه‌ای سناریوی دوم با مدل تارچ دارای بالاترین کارایی هستند.
