ظرفیت و نقش دیپلماسی زن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ باتأکیدبر دیپلماسی فرهنگی

الموضوعات : Social issues of Iran

نسرین علوی‌نیا ¹ , طیبه زارعی ²

1 - گروه معارف اسلامی، واحد داراب، دانشگاه آزاداسلامی، داراب، ایران.
2 - گروه معارف اسلامی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاداسلامی، کرمانشاه، ایران.

تاريخ الإرسال : 18 الثلاثاء , رجب, 1445 تاريخ التأكيد : 27 الجمعة , جمادى الأولى, 1446 تاريخ الإصدار : 06 الخميس , صفر, 1447

الکلمات المفتاحية: سیاست خارجی, دیپلماسی, دیپلماسی فرهنگی, جمهوری اسلامی ایران, دیپلماسی زن.,

ملخص المقالة :

سیاست خارجى یکى از متعالى‌ترین امور عمومى در زندگى بشر امـروز است و وظیفه خطیر تولید امنیت را برعهده دارد. ابزار دیپلماتیک یکى از عمده‌ ترین مسیرهاى شناخته‌شده برای تامین صلح و جلوگیرى از تعرض به آب و خاک و سیستم سیاسى یک کشور است. دیپلماسی فرهنگی نیز در واقع تأمین کننده منافع ملی با استفاده از ابزارهای فرهنگی است. از طرفی بانوان در ایران از دیرباز علاقه وافری به حوزه سیاسی نشان داده‌اند و دستگاه دیپلماسی یکی از جذاب‌ترین آنها برای این قشر به حساب می آید. ریشه‌های دیپلماسی به قبل از تاریخ بر‌می‌گردد. زمانی که اولین قاصدان، پیام های شفاهی را از یک رئیس به رئیس دیگری می-رساندند. پس از آن، دیپلماسی یک ارتباط پراکنده شفاهی بین دول بسیار مجزا، در جهت تجارت و نیز بحث و گفتگو پیرامون سرزمین‌های مرزی بود. مـقام معظم رهبرى در اسناد بالادستی مانند سند چشم انداز بیست ساله، سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه، برنامه هفتم توسعه، بیانیه گام دوم انقلاب، اسناد ابلاغیه وزارت خارجی، بر سیاست خارجى اهمیت ویژه‌ای داده‌اند و از حساسیت، تاثیرگذارى و دشوارى هاى میدان وسیع دستگاه دیپلماسى به مناسبت هاى مختلف بدون اشاره به جنسیت زن یا مرد سخن گفته‌اند.

المصادر:

اخوان‌کاظمی، بهرام. (1398). دیپلماسی و رفتار بین¬الملل در اسلام. چاپ‌سوم، تهران: انتشارات سمت.
آشوری، داریوش. (1399). دانش¬نامۀ سیاسی. چاپ‌سی‌ام، تهران: انتشارات مروارید.
حسن‌خانی، محمد (۱۳۸۴). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی-دانش سیاسی، دورۀ 1، شمارۀ 2، ۱48–۱35.
حقیقی، رضا. (1387). فرهنگ و دیپلماسی در آیینۀ سیاست‌ها و دیپلماسی فرهنگی اتحادیۀ اروپا در قبال ج. ا. ایران. چاپ‌اول، تهران: انتشارات بین‌المللی الهدی.
خدایی، اصغر. (1383). روابط خارجی ایران بعداز انقلاب¬اسلامی. چاپ‌اول، تهران: انتشارات آوای‌نور.
دهشیری، محمدرضا. (1393). دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. چاپ‌اول، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
ذولفقاری، مهدی. دشتی، فرزانه. (1397). مؤلفه‌ها و ظرفیت‌های قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در دیپلماسی فرهنگی. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی-مطالعات قدرت نرم، دورۀ 8، شمار، ۱۹، ۱54–۱27.
رحمتی، ابراهیم. انوشه، ابراهی. باقری‌زاده، علی. (۱۴۰۱). نقش دیپلماسی فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی-جامعه‌شناسی سیاسی ایران، ۵(۷). 662-648.
صالحی‌امیری، سیدرضا. محمدی، سعید. (1395). دیپلماسی فرهنگی. چاپ‌سوم، تهران: انتشارات ققنوس.
طلوعی، محمود. (1390). جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی. چاپ‌چهارم، تهران: انتشارات علم.
موسوی‌قرالری، میرهادی. (1391). دیپلماسی فرهنگی-ارتباطی جمهوری اسلامی ایران، هویت زنان و بیداری اسلامی. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی-ره آورد سیاسی، دورۀ 10، شمارۀ ۳8–۳7، 106-91.
نقیب‌زاده، احمد. (1381). تأثیر فرهنگ ملی بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. چاپ‌اول، تهران: ادارۀ نشر وزارت امورخارجه.