اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

الموضوعات :

تامارا میرآبی ¹ (دانشجوی دکتری گروه روان شناسی عمومی واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
فریبا حسنی ² (استادیار گروه روان شناسی عمومی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
فاطمه گلشنی ³ (استادیار گروه روان شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران)
فرناز کشاورزی ارشدی ⁴ (دانشیار گروه روان شناسی بالینی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 07 الثلاثاء , رجب, 1443 تاريخ التأكيد : 06 السبت , شوال, 1443 تاريخ الإصدار : 21 الأحد , شوال, 1443

الکلمات المفتاحية: طرحواره درمانی, درمان نگهدارنده با متادون, تنظیم عواطف, گرایش به مواد,

ملخص المقالة :

چکیدههدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شده است. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی است به شیوه پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل که از میان مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون مجتمع شهید ملت دوست،۳۰ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه آزمایش و کنترل هر گروه ( ۱۵ نفر) قرار داده شدند. در ادامه ۵ نفر از پژوهش خارج شدند، ۴ نفر ریزش داشتند.در گروه طرحواره درمانی ۱۱ نفر، و گروه کنترل ۱۰ نفر باقی ماندند. افراد گروه آزمایش در معرض مداخله‌ی ۱۷ جلسه‌ای طرحواره درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در معرض چنین مداخله‌ای قرار نگرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه گرایش به مواد و عواطف مثبت و منفی استفاده شد. داده‌های پژوهش به کمک نرم‌افزار اس. پی. اس. اس و با استفاده از شاخص‌های آماری توصیفی و تحلیل واریانس با انداره‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد طرحواره درمانی در کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف در پایان درمان و بعد از پیگیری دو ماهه مؤثر واقع شده است و از طرحواره درمانی به عنوان یک روش درمانی مؤثر همراه با متادون درمانی برای کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف، می‌توان استفاده نمود.