مقایسه انواع خودشیفتگی و عاطفه خودآگاه شرم و گناه در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های تهران
الموضوعات : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
الهه صفائیان
1
(دانشجوی دکترای گروه روان شناسی، دانشگاه الزهرا)
مهرانگیز پیوسته گر
2
(استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه الزهرا)
الکلمات المفتاحية: جنسیت, احساس شرم, احساس گناه, خودشیفتگی آسیب پذیر, خودشیفتگی خود بزرگ بین,
ملخص المقالة :
هدف از مطالعه حاضر مقایسه خودشیفتگی و انواع آن و عاطفه خودآگاه شرم و گناه در بین دختران و پسران دانشجوی شاغل به تحصیل در دانشگاه های تهران است. تعداد 180 دانشجو (90 دختر و 90 پسر) به صورت نمونه گیری در دسترس از میان دانشجویان شاغل به تحصیل در مقطع کارشناسی در دانشگاه های تهران انتخاب شدند، و پرسشنامه خودشیفتگی آسیب شناختی (PNI) و مقیاس عاطفه خودآگاه (TOSCA-3) را تکمیل کردند. داده ها به وسیله ضریب همبستگی پیرسون و روش آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین میزان تجربه شرم در دختران و پسران تفاوتی وجود ندارد، اما میزان تجربه گناه در دختران به شکل معناداری بیشتر از میزان تجربه گناه در پسران است. علاوه بر آن نتایج در رابطه با متغیر خودشیفتگی و زیرمقیاس های آن نشان داد که، میزان تجربه خودشیفتگی آسیب شناختی و فنوتیپ خودشیفتگی آسیب پذیر بین دختران و پسران دانشجو تفاوت معنادار ندارد، اما میزان تجربه خودشیفتگی از نوع خود بزرگ بین به شکل معناداری در پسران دانشجو بیشتر از دختران است. نتایج پژوهش نشان می دهد که اگرچه میزان تجربه خودشیفتگی در دختران و پسران یکسان است، اما در پسران میزان ابراز ملاک های خودشیفتگی خود بزرگ بین بیشتر از دختران است.
_||_
