سنجش درجه توسعه یافتگی بر کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی (مطالعه موردی: محله هرندی منطقه 12)
الموضوعات :
سعید کامیابی
1
()
مهدیه طایفه رستمی
2
()
الکلمات المفتاحية: GIS, محلات, روش موریس, واژگان کلیدی: توسعه یافتگی, کلان شهر,
ملخص المقالة :
برای سنجش میزان توسعه یافتگی نواحی مختلف یک کشور روش های گوناگونی وجود داردکه هریک معایب و محا سنی دارد. وجود آمار و راقام و شاخص های متعدد و پراکنده در موارد بسیاری زمینه سردر گمی و تردید در امر شناسایی نواحی میزان توسعه یافتگی آنها را فراهم می کند؛ از این رو ترکیب منطقی آنها برای تسهیل در امر تصمیم گیری لازم و ضروری می نمید. البته هرگونه ادغام باید براساس ضوابط علمی و رعایت نکات لازم انجام پذیرد که شاخص را به اندازه کافی گویا ومعنی دار سازد. هدف اصلی این پژوهش سنجش در جه توسعه یافتگی محلات سیزده گانه شهرداری منطقه 12 تهران بر اساس پاره ای از شاخص های توسعه به منظور دستیابی و علل نابرابری های مناطق شهری همراه با ارائه راهکارهایی برای کاهش عدم توسعه یافتگی محلات می باشد.برنامه عمران سازمان ملل متحد، الگویی برای درجه بندی نواحی از لحاظ توسعه یافتگی(کالبدی- انسانی)، به کاربرده است که هم جدیدترین الگوی رسمی به کارگرفته در سطح جهانی بوده وهم اینکه قابلیت گسترش و جایگزینی آنها در فضا های مورد برنامه ریزی با مقیاس های مختلف و متنوع قابل اجراست که به نام الگو موریس معروف است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش توسعه یافتگی موریس و سنجش از راه دور(GIS) که در آن از سه شاخص های اصلی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و شصت مؤلفه استفاده شده است
