بررسی به کارگیری سیستم بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا (TDABC) در بانک سینا
الموضوعات :
علی 1 اسماعیل زاده مقری
1
(دانشیار رشته حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر)
حمیدرضا کردلوئی
2
(استادیار رشته حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز)
مریم نوری
3
(دانش‌آموخته کارشناسی ارشد رشته حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر)
الکلمات المفتاحية: ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ زﻣﺎن ﮔﺮا, ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﻨﺘﻲ, ﻇﺮﻓﻴﺖ بلااﺳﺘﻔﺎده,
ملخص المقالة :
با توجه به پیشرفت فناوری و شرایط جدید محیط کسب وکار و افزایش نسبت هزینه های سربار به هزینه های مستقیم تولید، محاسبه دقیق قیمت خدمات و محصولات به عنوان یکی از ابزارهای رقابتی سازمان از اهمیت بالایی برخوردار است. این پدیده نیاز به روش های نوین هزینه یابی را که با استفاده از آن ها هزینه های سربار با دقت بالایی تخصیص داده شوند را افزایش داده است. مدل زمان گرا که مدل ساده شده هزینه یابی بر مبنای فعالیت سنتی است، با استفاده از معادلات و محرک های زمانی، تخصیص‌های سربار را اصلاح و بهای تمام شده محصولات و خدمات را به طرز صحیحی گزارش می کند. همچنین این مدل با اندازه گیری ظرفیت بلااستفاده و هزینه آن، مدیران را در امر ارزیابی عملکرد بخش‌های سازمان یاری می کند. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از اجرای مدل هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمان گرا در یک سازمان خدماتی (بانک سینا)، طرحی برای محاسبه قیمت تمام شده خدمات بانکی ارائه شود و قیمت تمام شده خدمات بانکی محاسبه شود، برای جمع آوری اطلاعات لازم برای اجرای مدل از مصاحبه با کارکنان نمونه و پرسشنامه استفاده شده است. پس از اجرای مدل، قیمت تمام شده هر فعالیت اصلی و هر خدمت محاسبه شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در حدود 48 درصداز زمان عملی کارکنان بلااستفاده است و در واقع 48 درصد از هزینه های سازمان به هدر می‌رود؛ همچنین بر اساس نتایج قیمت تمام شده خدمت تنها به تعداد تکرار فعالیت ها و حجم تولید وابسته نیست و به زمان تولید و نرخ هزینه ظرفیت نیز وابسته است.
