.نقش شخصیتی اردوغان در توسعه سیاسی ترکیه
الموضوعات :
جواد بخشی الموتی
1
(دانشجوی دکتری جامه شناسی سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
سید اسدالله اطهری
2
(استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، گروه علوم سیاسی،)
کیهان برزگر
3
(دانشیار روابط بین‌الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران)
نفیسه السادات قادری
4
(استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی)
الکلمات المفتاحية: توسعه‌ی سیاسی, روانشناسی سیاسی, ترکیه, اردوغان, آک پارتی,
ملخص المقالة :
توسعه سیاسی در ترکیه قرن 21 با شکل‌گیری حزب عدالت و توسعه در سال 2002 و نخست‌وزیری اردوغان در سال 2003 پیوند خورده است. از دریچه روانشناسی سیاسی اردوغان به این نتیجه می رسیم که وی در ابتدا تمایل به بسترسازی برای توسعه سیاسی داشته است که در ادامه با اتفاقات سالهای پس از 2011 و بویژه 2016 این مسیر کند شده اما متوقف نشده است. تا پیش از آن؛ جمهوری ترکیه شاهد افت‌وخیزهایی در جهت انطباق ساختار اجتماعی با نهاد قدرت بود اما اردوغان توانست این خلأ را پوشش دهد و با تشکیل دولت مقتدر و هماهنگ، بر سیاست و جامعه‌ی ترکیه اثرگذار باشد و مسیر نوسازی و توسعه این کشور را هموار کند. ویژگی‌های شخصیتی و روان‌شناختی اردوغان در سبک رهبری وی نقش مستقیم داشته است که از منظر پارادایم‌های روانشناسی سیاسی قابل‌بررسی است. اردوغان بر خلاف برخی انتقادها نه تنها در ترکیه انسداد سیاسی ایجاد نکرده، بلکه جریانات مختلف را مجبور به کنش سیاسی برای مقابله با خود کرده است. در این مقاله از نظریه‌ی دموکراسی حمایت‌شده ادوارد شیلز استفاده‌شده است که با مقوله‌ی روانشناسی سیاسی اردوغان همپوشانی دارد. بنابراین؛ نقش دولت در فرآیند توسعه‌ی سیاسی ترکیه در عصر عدالت و توسعه با توجه به روانشناسی سیاسی اردوغان موردبررسی و تحلیل قرار خواهد گرفت. این پژوهش از روشی توصیفی ـ تحلیلی پیروی می‌کند. با بهره‌گیری از این روش به دنبال این هستیم که شاخص‌های توسعه سیاسی از نظر شیلز را در گفتمان آک پارتی و رفتار سیاسی اردوغان تجزیه‌وتحلیل کنیم.
