شخصیّت و شخصیّت پردازی در رمان «ملکوت»
الموضوعات : مطالعات نقد ادبی
بیتا اسدزاده گودرزی
1
(دانش اموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی پیام نور)
ابراهیم ابراهیم تبار
2
(دانکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل)
الکلمات المفتاحية: رمان, بهرام صادقی, ملکوت, شخصیّت‌پردازی, ادبیّات داستانی,
ملخص المقالة :
رمان ملکوت نوشته‌ی بهرام صادقی، داستان نویس معاصر است. این رمان از نوع رمان‌های نمادین است. سبکی که بهرام صادقی در این رمان به کار برده است ، آنچنان ذهنی است که آن را از سبک و سیاق داستان‌های کوتاهش دور می‌کند و صبغه‌ای فرا طبیعی به آن می‌دهد. می‌شود گفت که: شخصیّت‌ها در داستان‌های او، کم کم شالوده‌ی اجتماعی خود را از دست می‌دهند و عناصری که در کیفیت شکل دادن آنها نقش داشته‌اند؛ رو به فساد و از هم پاشیدگی می‌گذارد و داستان‌ها در تار و پود افکار خرافه و کابوس زده‌ای پیچیده می‌شود. شخصیّت‌های اصلی او از نظر روانشناسی اغلب پیچیده و مرموز تصویر شده‌اند و بیش‌تر آنها یا مریضند؛ و یا در افکار پریشان گرفتار شده اند. نویسنده به‌طور هنرمندانه‌ای از توصیف، گفتگو، عمل و نام در پردازش شخصیّت‌ها استفاده کرده است. به نظر می‌رسد که صادقی در شخصیّت‌پردازی قهرمانان خود، بیش‌تر بر استفاده از عنصر توصیف و گفتگو تأکید داشته است.
