شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلافات در ورزش
الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللیجلیل مالکی 1 , یعقوب کدخدایی 2
1 - استادیار دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
2 - دانشجوی کارشناسی اشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
الکلمات المفتاحية: اختلاف, حل و فصل, شیوه‌های جایگزین, حقوق ورزش,
ملخص المقالة :
رشد و توسعه روز افزون ورزش، پیچیدگی مسایل و گسترش سازمان‌ها و نهادها و فعالیت‌های ورزشی، و نیز پیچیدگی روز افزون قوانین و کاربرد آن‌ها در ورزش و هم چنین تغیرات بنیادین در اصول و واقعیت‌های ورزشی، آثار اجتماعی و حقوقی رسانه ای، تحلیلی و بین المللی که نفوذ آن‌ها فراتر از وسعت جغرافیایی کشورها و چه بسا قاره‌هاست، باعث بروز منازعات و اختلافات وافری در حوزۀ ورزش شده که لزوم حل و فصل کارآمد این اختلافات را نمایان میسازد. از طرف دیگر سیستم حقوقی متفاوت حاکم بر کشورها، سبب ایجاد موانع و محدودیت‌هایی در ارجاع حل اختلافات ورزشی به نهادهای متخصص بین المللی، مانند دیوان عالی حکمیت برای ورزش(CAS) شده لذا توسل و به کارگیری شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلافات که از آن‌ها به عدالت خصوصی نیز تعبیر شده است، موجب میشود اختلاف به وسیله شخص ثالث و یا اشخاص ثالثی که به وسیله طرفین انتخاب میشوند مطابق با آیین دادرسی مورد توافق طرفین، حل و فصل شود و از وجود قوانین مغایر و بروز جبهه گیری‌های سیاسی، اجتناب شود. شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلافات مبتنی بر توافق و تراضی طرفین بوده و با توجه به ویژگی‌های خاص شان، اجرای تصمیمات با رضایت خاطر از جانب طرفین اختلاف و غیره، اختلاف را به طور تخصصی و کارشناسی و با راه کارهای عادلانه و منصفانه حل و فصل می‌‌نماید. ورزش به عنوان تأمین یکی از آرمان‌های جهانی جامعه بشری در اسناد و قطع نامه‌های بین المللی، ابزاری جهت ترویج آموزش، بهداشت و توسعه به خصوص قطعنامه‌ی سازمان ملل متحد مصوب3 نوامبر 2003 مورد تایید و پذیرش قرارگرفته است. لذا لازم است با ایجاد مقرّرات متحد الشکل جهانی در تمامی‌‌زمینه‌های مربوط به ورزش از جمله طرق حل اختلاف یک سان و کارآمد، زمینه‌ی تعالی انسانی را فراهم کرد.
منابع فارسی
1. اسکندری، امیر محمد؛ بررسی نقش تکمیلی روش‌های حل اختلاف جایگزین، روزنامه ایران، 30مرداد1386.
2. توسلی جهرمی، منوچهر؛ نگاهی به شیوه‌های جایگزین حل اختلاف در مقرارت جدید اتاق بازرگانی بین المللی؛ مجله حقوقی، شماره 26، 27، سال1381.
3. درویشی هویدا، یوسف؛ شیوه‌های جایگزین و غیر قضایی حل و فصل اختلافات، مجله قضاوت، شماره 32.
4. دووریز هنری؛ داوری تجاری بین المللی، ترجمه محسن محبی، مجله حقوقی دفتر خدمات، شماره 21، 1377.
5. رنه داوید؛ مفهوم و نقش داوری در بازرگانی بین المللی، ترجمه سید حسین صفایی، مجموعه مقالات راجع به حقوق بین الملل و داوری‌های بین المللی، تهران، میزان، 1375.
6. زرکلام، ستار؛ مزایا و معایب میانجی گری– داوری؛ مجله کانون وکلا، شماره 41، 1379.
7. شیروی، عبدالحسین؛ بررسی قانون نمونه آنسیترال در خصوص سازش بین المللی، اندیشه‌های حقوقی، سال چهارم، شماره دهم، 1385.
8. مصلحی، علی حسین؛ صادقی، محسن؛ نگاهی به شیوه‌های جایگزین حل و فصل اختلاف، نامه مفید، شماره 46، سال 1383.
9. یوسف زاده، مرتضی؛ کشف حقیقت یا فصل خصومت، مجله قضاوت، شماره35.
10. ویل دورانت، تاریخ تمدن ج 1، (مشرق زمین در گاهواره تمدن)، ترجمه امیر حسین آریان پور و همکاران، تهران ؛ انتشارات علمی‌‌و فرهنگی، 1378.
منابع لاتین
1. Brown, S., et al., Alternative Dispute Resolutions Guide, 1998, Washington, Technical Publication Series,Appendix A.
2. Donah, S., International Medition and Arbitration, 1997, International Law Journal,Vol 47, p.275
3. Goldberg, S.B., et al., Dispute Resolution :Negotiation ,Mediation ,And Other Processes, 1992, New York, Brown and Company, 2d Edition.
4. Goldsmith, J.C., ICC Group Report on ADR , 1993, American Review of International Arbitration.
5. Lester, E. and C. Frand, The Mini Trial : An Alternative Dispute Resolution Procedure, 1987,Arbitration.
6. Newman, P., Alternative Dispute Resolution, CTL, 1999, London, Professional Publishing Ltd.
7. Sourdin, L., Alternative Dispute Resolution, 2000, Australia, Thompson.
8. Spurr, S.J., The Role of Nonbinding Alternative Dispute Resolutionin Litigation, 2000, Journal of Econmic Behavior & Organization ,Vol. 42.
9. Universal Lawseries, Arbitration & ADR , 2005, London, Maxwell.
