ماهیت و ابعاد حقوقی واگذاری قراردادهای بالادستی نفت با نگاهی به قرارداد IPC
الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللی
احمد پنجه پور
1
(دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه شهید بهشتی)
محمد حسین زارعی
2
(گروه حقوق، دانشیار دانشگاه شهید بهشتی)
الکلمات المفتاحية: قرارداد بالادستی نفتی, قرارداد واگذاری, قرارداد آی پی سی, شرط داوری, عملیات نفتی,
ملخص المقالة :
یکی از فرایندهای مهم در قراردادهای بالا دستی نفت ، فرایندی به نام واگذاری است. به‌طورکلی قراردادهای بالادستی به سه شکل صورت می‌پذیرد: دسته اول قراردادهای خدمات ریسکی، دسته دوم قراردادهای مشارکت در تولید و دسته سوم قراردادهای امتیازی هستند. در کنار این، قراردادهای آی پی سی به عنوان قراردادهای جدید نفتی ایران مد نظر بوده است.بر این اساس در این پژوهش به بررسی این امر می پردازیم که واگذاری قراردادهای بالادستی نفت از چه ابعاد حقوقی برخوردار است؟ و این امر را با نگاهی به قراردادهای آی پی سی بررسی خواهیم کرد.واگذاری در قراردادهای بالادستی نفت و گاز به معنای انتخاب پیمانکار بوده و شرایط مقرر در این قراردادها برای طرفین قرارداد و به‌خصوص کشور صاحب مخزن از اهمیت بسزایی برخوردار است. رویکرد کشورها جهت واگذاری میدان به شرکت‌ها برای انجام عملیات نفتی، سیستم مجوز محور بوده و بر اساس مجوز مزبور، کل نفت تولیدی از میدان، متعلق به صاحب مجوز قلمداد می شود. در انعقاد قراردادهای نفتی و واگذاری آن‌ها دو رویکرد عمده وجود دارد که عبارت‌اند از رویکرد مذاکره مستقیم و رویکرد برگزاری مناقصه / مزایده.ازاصول واگذاری قرارداد بالادستی نقتی می توان به رعایت ملاحظات محیط زیستی، حفظ حاکمیت و مالکیت دولت بر منابع نفت و رعایت حقوق و منافع ملی در جریان عملیات بالادستی نفتی اشاره نمود.
