نقش اعلان اراده در انشاء ایقاعات ایران و انگلستان
الموضوعات : تحقیقات حقوقی بین المللیسید محسن صالحی ابری 1 , مجتبی نیک دوستی 2 , محمد جعفری فشارکی 3
1 - دانشجوی دکترای حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)، اصفهان ، ایران
2 - استادیار گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ، اصفهان ، ایران
3 - استادیار گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) ،اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية: ایران, انگلستان, اراده, ایقاعات, انشاء, اعلان,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، نقش اعلان اراده در انشاء ایقاعات ایران و انگلستان می‌باشد. در عقود به نص ماده 191 قانون مدنی، عقد ایجاد می‌شود بهقصدانشاء، انشاء در برابر اخبار است و مقصود این است که موضوع اراده باید مسبباثر حقوقی شود و نحوۀ اعلان، مؤثر در مقام نیست و از هر گونه‌ای که اعلان باطنی اعلام شود و مقصود حاصل شود، وافی می‌باشد.روش شناسی: تحقیق حاضر با روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است.یافته ها و نتیجه گیری: بعضی از حقوقدانان اعلام اراده را در ایقاعات به جز مواردی که مشخص است، موثر نمی‌دانند به خاطر یک طرفه بودن ایقاعات و برخی دیگر حکم ماده 191 قانون مدنی را در ایقاعات به خاطر روابط انسانها در اجتماع و پیوسته بودن باطن آنها قبول کرده‌اند. به نظر می‌رسد با توجه به این که فقه امامیه ماده 191 را در عقود لازم دانسته، اعلان اراده در ایقاعات هم به عنوان شرط وقوع لازم است. راهکاری که می‌توان ارائه کرد این است که اگر قانون‌گذار در انشاء ایقاعات نیز، مانند عقود، اعلان اراده را مصوب کند، خلاء‌ها و کاستی‌های اعلان اراده در ایقاعات برطرف خواهد شد. در اعمال حقوقی انگلستان، چه عقود و چه ایقاعات اعلام اراده شرط وقوع اعمال حقوقی است.
_||_
