مطالعه مولکولی فراوانی کلامیدیا پسی‌تاسی در فضولات کبوتران استان چهارمحال و بختیاری

الموضوعات :

عباس دوستی ¹ , اصغر عرشی ² , پیام قاسمی دهکردی ³

1 - مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
2 - مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، باشگاه پژوهشگران جوان
3 - مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، باشگاه پژوهشگران جوان

تاريخ الإرسال : 28 الإثنين , ذو القعدة, 1430 تاريخ التأكيد : 29 الجمعة , محرم, 1431 تاريخ الإصدار : 15 الجمعة , محرم, 1431

الکلمات المفتاحية: کلامیدیا پسی‌تاسی, OmpA, کبوتر,

ملخص المقالة :

سابقه و هدف: کلامیدیا پسی تاسی یک باکتری گرم منفی درون سلولی است که باعث کلامیدیوزیس مرغی، شیوع بیماری‌های همه‌گیر در پستانداران و پسیتاکوز تنفسی در انسان‌ها می‌شود. کبوتران مانند بسیاری از گونه‌های پرندگان دیگر می‌توانند مخزن کلامیدیا پسی‌تاسی باشند و سبب انتقال آن به انسان شوند. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی کلامیدیا پسی‌تاسی در مدفوع کبوتران استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه به صورت مقطعی - توصیفی، تعداد 300 نمونه مدفوع کبوتر از شهرستان‌های مختلف استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری شد. DNA ژنومی از نمونه‌ها با استفاده از کیت استخراج گردید و واکنش PCR با استفاده از پرایمرهای مخصوص برای ژن OmpA کلامیدیا پسی‌تاسی انجام شد. یافته‌ها: بررسی محصولات PCR روی ژل آگارز 1 درصد یک باند 1041 جفت بازی برای نمونه‌های مثبت نشان داد. فراوانی کلامیدیا پسی‌تاسی در این مطالعه 33/14% گزارش گردید. هم‌چنین بیشترین و کم‌ترین فراوانی عفونت به این باکتری به ترتیب در شهرستان‌های کیار و لردگان با 66/16 و 8% مشاهده شد و اختلاف معنی داری در فراوانی این باکتری در شهرستان‌های مختلف استان مشاهده نگردید (05/0< p). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کلامیدیا پسی‌تاسی در میان کبوتران استان چهارمحال و بختیاری شایع است. معاینه کبوتران و پرندگان خانگی، برای کنترل و جلوگیری از انتشار این عامل بیماری‌زا لازم به‌نظر می‌رسد. همچنین با کنترل این بیماری می‌توان از زیان‌های اقتصادی و خطرات بهداشتی ناشی از آن نیز جلوگیری کرد.

المصادر:

1. Smith KA, Bradley KK, Stobierski MG, Tengelsen LA. Compendium of measures to control Chlamydophila psittaci (formerly Chlamydia psittaci) infection among humans (psittacosis) and pet birds, 2005. J Am Vet Med Assoc. 2005; 226(4):532-539.

2. Butler JC, Whitney CG. Compendium of measures to control Chlamydia psittaci infection among humans (Psittacosis) and pet birds (Avian Chlamydiosis). MMWR. 1998; 47(10):1-15.

3. Goellner S, Schubert E, Liebler-Tenorio E, Hotzel H, Saluz HP, Sachse K. Transcriptional response patterns of Chlamydophila psittaci in different in vitro models of persistent infection. Infect Immun. 2006; 74(8):4801-4808.

4. Verminnen K, Duquenne B, Keukeleire DD, Duim B, Pannekoek Y, Braeckman L, Vanrompay D. Evaluation of a Chlamydophila psittaci infection diagnostic platform for zoonotic risk assessment. J Clin Microbiol. 2008; 46(1):281-285.

5. Enany ME, Mousa HA, Salem HAS. Investigations on the prevalence of Chlamydiosis in Turkey Flocks in Egypt with special emphasis on immunopathological characterization of Chlamydophila psittaci. Global Veterinaria. 2009; 3(5):424-428.

6. Jee J, Degraves FJ, Kim TY, Kaltenboeck B. High prevalence of natural Chlamydophila species infection in calves. J Clin Microbiol. 2004; 42(12):5664-5672.

7. Tanaka C, Miyazawa T, Watarai M, Ishiguro N. Bacteriological survey of feces from feral pigeons in Japan. J Vet Med Sci. 2005; 67:951-953.

8. Hewinson RG, Griffiths PC, Bevan BJ, Kirwan SE, Field ME, Woodward MJ, Dawson M. Detection of Chlamydia psittaci DNA in avian clinical samples by polymerase chain reaction. Vet Microbiol. 1997; 54:155-166.

9. Theegarten D, Sachse K, Mentrup B, Fey K, Hotzel H, Anhenn O. Chlamydophila spp. infection in horses with recurrent airway obstruction: similarities to human chronic obstructive disease. Respir Res. 2008; 9(14):1-9.

10. Haag-Wackernagel D, Moch H. Health hazards posed by feral pigeons. J Infect. 2004; 48:307-313.

11. Sambrook J, Russell DW. Molecular cloning: A laboratory manual. 3rd Edition. Cold Spring Harbor Laboratory Press, Cold Spring Harbor, New York. 2001, 137-450.

12. McElnea CL, Cross GM. Methods of detection of Chlamydia psittaci in domesticated and wild birds. Aust Vet J. 1999; 77:516-521.

13. Salinas J, Caro MR, Cuello F. Antibody prevalence and isolation of Chlamydia psittaci from pigeons (Columba livia). Avian Dis. 1993; 37:523-527.

14. Tanaka C, Miyazawa T, Watarai M, Ishiguro N. Bacteriological Survey of Feces from Feral Pigeons in Japan. J Vet Med Sci. 2005: 67(9):951-953.

15. Heddema ER, Sluis ST, Buys JA, Vandenbroucke-Grauls CMJE, Van Wijnen JH, Visser CE. Prevalence of Chlamydophila psittaci in fecal droppings from feral pigeons in Amsterdam, The Netherlands. Appl Environ Microbiol. 2006; 72(6):4423-4425.

16. Yang J, Yang Q, Yang J, He C. Prevalence of avian Chlamydophila Psittaci in China. Bull Vet Inst Pulawy. 2007; 51:347-350.

17. Dickx V, Beeckman DSA, Dossche L, Tavernier P, Vanrompay D. Chlamydophila psittaci in homing and feral pigeons and zoonotic transmission. J Med Microbiol. 2010; 59:1348-1353.