پایش ژن های حدت جدایه های آئروموناس هیدروفیلا در نمونه های خرچنگ دراز چنگال باریک (Astacus Leptodactylus)

الموضوعات :

مهتاب خلفیان ¹ (دانشجوی دکترای تخصصی، گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شیراز، شیراز)
رضا سلیقه زاده ² (دانشجوی دکترای تخصصی، گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شیراز، شیراز)
مصطفی اخلاقی ³ (استاد، گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شیراز، شیراز)
حسن شریفی یزدی ⁴ (دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شیراز، شیراز)

تاريخ الإرسال : 16 الخميس , ربيع الأول, 1438 تاريخ التأكيد : 29 الأربعاء , ربيع الأول, 1438 تاريخ الإصدار : 29 الأربعاء , ربيع الأول, 1438

الکلمات المفتاحية: عوامل حدت, آئروموناس هیدروفیلا, خرچنگ دراز,

ملخص المقالة :

بیماری های عفونی یکی از عوامل مهم خسارات اقتصادی در صنعت پرورش آبزیان محسوب می شوند. آئروموناس هیدروفیلا یکی از عوامل بیماری زای مهم آبزیان است که به صورت اولیه سبب عفونت زخم و به دنبال تنش های ناشی از تغییرات دما، دستکاری و کیفیت پایین آب پرورشی به صورت ثانویه سبب بروز مشکلات عفونی می گردد. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری آئروموناس هیدروفیلا از خرچنگ دراز چنگال باریک و تعیین ژن های حدت آن انجام شد. دراین مطالعه توصیفی، 10 نمونه خرچنگ دراز چنگال باریک بیمار مورد بررسی قرار گرفت. کشت نمونه ها در محیط برین هارت آگار انجام شد. به منظور شناسایی باکتری جداشده از آزمون های بیوشیمیایی و مولکولی استفاده گردید. همچنین وجود سه ژن حدت شامل لیپاز، الاستاز و آئرولیزین در جدایه ها مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع از 10 خرچنگ دراز چنگال باریک دارای علایم پلاک های سیاه رنگ، آبسه، نرمی پوسته، خوردگی ضمایم و بی حالی، تعداد 2 باکتری آئروموناس هیدروفیلا جداسازی گردید. سویه اول دارای ژن های حدت لیپاز و الاستاز و سویه دوم ژن های لیپاز، الاستاز و آئرولیزین را داشت. اطلاعات به دست آمده از این پژوهش نشان داد که سویه های مختلف آئروموناس هیدروفیلا جدا شده از خرچنگ دراز چنگال باریک دارای ژن های حدت متفاوتی هستند. از این رو، انجام پژوهش های گسترده تر به منظور ارزیابی نقش این ژن ها در بیماری زایی و علایم مربوط به حدت در گونه های آبزی پیشنهاد می گردد.