بررسی سیرتکامل و زوال دو نظام چرخندی با محاسبه ی کارمایه ی نهفته ی دردسترس

الموضوعات :

مینا پرده دار ¹ (دانشکده علوم و فنون دریایی، واحد تهران شمال ، دانشگاه آزاد اسلامی)
حسین اردکانی ² (دانشکده علوم و فنون دریایی، واحد تهران شمال ، دانشگاه آزاد اسلامی)
محمد تقی زمانیان ³ (پژوهشکده هواشناسی)

تاريخ الإرسال : 09 السبت , محرم, 1431 تاريخ التأكيد : 01 الإثنين , ربيع الأول, 1431 تاريخ الإصدار : 03 الجمعة , ربيع الثاني, 1431

الکلمات المفتاحية: محور فضایی, کارمایه ی نهفته ی در دسترس, کارمایه ی جنبشی, نظام چرخندی, واچرخندی,

ملخص المقالة :

یکی از مهم ترین مسائل جوی که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، مسئله ی کارمایه های جوی و اندازه گیری موءلفه های آن است. برای بررسی، دانشمندان آن را به دو دسته ی کارمایه ی جنبشی و نهفته تقسیم می کنند. قوی یا ضعیف بودن یک نظام چرخندی یا واچرخندی منوط به کارمایه ی جنبشی است که توسط آن نظام تولید می شود، این مقدار کارمایه ی جنبشی بخشی کوچک از کارمایه ی نهفته ی کل است که برای تبدیل شدن به کارمایه ی جنبشی در دست رس قرار می گیرد و کارمایه ی نهفته ی در دست رس نام دارد. در این تحقیق، کارمایه ی نهفته ی در دست رس برای دو نظام جوی به روش تجربی آ.اس .زورف (1972) محاسبه می شود. داده هایFnl برای نظام های جوی برای هر 6 ساعت تهیه شده است. نظام جوی اول از 17 فوریه 2008 تا پایان 21 فوریه 2008 و نظام جوی دوم از 29 مارس تا 2 آوریل 2009 می باشد. کار جانبی انجام شده ، محاسبه ی زاویه ی محور فضایی برای بررسی نوع نظام جوی می باشد. مشاهده می شود ، کارمایه ی نهفته ی در دست رس در اوایل شکل گیری چرخند دارای بیش ترین مقدار( نظام جوی اول kJ/m2 14549و نظام جوی دومkJ/m2 6376) می باشد و بسته به جهت حرکت آن(به سمت عرض های بالاتر) سیر نزولی دارد و هم چنین زاویه ی محور فضایی نیز در ابتدای شکل گیری دارای بیش ترین مقدار(8/89برای نظام جوی اول و 85/89 برای نظام جوی دوم) می باشد و در هنگام زوال چرخند به کم ترین مقدارمی رسد.