درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته با استفاده از رویآوردهای درمانگری دارویی و روانپویشی
الموضوعات :فاتح رحمانی 1 , مهدی صالحی 2 , فرزین رضاعی 3
1 - استادیار دانشگاه کردستان
2 - مربی دانشگاه کردستان
3 - استادیار دانشگاه علوم پزشکی کردستان
الکلمات المفتاحية: رواندرمانگری روان پـویشی, اضطراب تعمیـمـ یافته, روانپویشی, دارودرمانگری,
ملخص المقالة :
یک نمونة 36 نفری از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیمیافته، با استفاده از مصاحبة بالینی براساس DSMI-IV-TR (2000)، انتخاب شدند. نیمی از آزمودنیها تحت رواندرمانگری روانپویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، به مدت سه ماه تحت دارودرمانگری قرار گرفتند. حضور و شدت نشانههای اضطراب آنها از طریق فهرست نشانههای اختلال اضطراب تعمیمیافته در DSM-IV-TR (2000) و مادههای سنجش اضطراب پرسشنامة MMPI-II (باچر و ویلیامز، 2000) قبل و بعد از درمانگری ارزیابی شدند. نتایج پژوهش بیانگر کاهش مشابه حضور نشانههای اضطراب در دو گروه بودند. اما شدت اضطراب، در گروه روانـ درمـانگری روانپویشی کاهش بیشتری را نشان داد. نتایج براسـاس تعارضهای ادیپی در نظریه روانپویشی تفسیر شد.