اثربخشی معنادرمانگری و گشتالت درمانگری در درمان اضطراب، افسردگی و پرخاشگری

الموضوعات :

ناصر یوسفی ¹ (دانشجوی دکترا دانشگاه اصفهان)
عذرا اعتمادی ² (استادیار دانشگاه اصفهان)
فاطمه بهرامی ³ (استادیار دانشگاه اصفهان)
مریم‌السادات فاتحی‌زاده ⁴ (استادیار دانشگاه اصفهان)
سید احمد احمدی ⁵ (استاد دانشگاه اصفهان)
عبدالعزیز ماورانی ⁶ (مربی دانشگاه ازاد اسلامی واحد مهاباد)
امید عیسی‌نژاد ⁷ (کارشناس ارشد مشاوره خانواده)
سعیده بطلانی ⁸ (کارشناس ارشد مشاوره خانواده)

تاريخ الإرسال : 18 الجمعة , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 18 الجمعة , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 24 السبت , ربيع الأول, 1430

الکلمات المفتاحية: پرخاشگری, معنـادرمـانگری, گشتالـت‌درمـانگری, اضـطـراب افسردگی,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف مقایسه معنادرمانگری و گشتالت‌درمانگری در کاهش نشانه‌های پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. بدین منظور 90 دانشجوی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسـلامی واحد مهاباد به‌طور تصادفی و بـرابر در دو گروه آزمایشی و یک گـروه کنترل قرار گرفتند. گروههای آزمایشی فنون معنادرمانگـری و گشتالت‌درمـانگری را در 12 جلسه 1 ساعتی، هفته‌ای یک بار دریافت کردند. پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان با استفاده از فهرست تجدیدنظر شده نشانه‌های مرضی (فرم کوتاه؛ نجاریان و داودی، 1380) و مصاحبه تشخیصی براساس DSMIV-TR (2000)، پیش از درمان، پس از درمان و 6 ماه بعد از اتمام درمان ارزیابی شدند. هیچ تفاوت معناداری بین میانگین پیش‌آزمون سه گروه وجود نداشت. معنادرمانگری و گشتالت‌ـ ‌درمانگری هر دو نشانه‌های پرخاشگری و اضطراب را کاهش دادند. کاهش نشانه‌ها در مرحله پیگیری نیز مشهود بود. معنادرمانگری و گشتالت‌ـ ‌درمانگری در درمان اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری نداشتند؛ اما معنادرمانگری در درمان افسردگی مؤثرتر از گشتالت‌درمانگری بود