اثربخشی معنادرمانگری و گشتالت درمانگری در درمان اضطراب، افسردگی و پرخاشگری

الموضوعات :

ناصر یوسفی ¹ , عذرا اعتمادی ² , فاطمه بهرامی ³ , مریم‌السادات فاتحی‌زاده ⁴ , سید احمد احمدی ⁵ , عبدالعزیز ماورانی ⁶ , امید عیسی‌نژاد ⁷ , سعیده بطلانی ⁸

1 - دانشجوی دکترا دانشگاه اصفهان
2 - استادیار دانشگاه اصفهان
3 - استادیار دانشگاه اصفهان
4 - استادیار دانشگاه اصفهان
5 - استاد دانشگاه اصفهان
6 - مربی دانشگاه ازاد اسلامی واحد مهاباد
7 - کارشناس ارشد مشاوره خانواده
8 - کارشناس ارشد مشاوره خانواده

تاريخ الإرسال : 18 الجمعة , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 18 الجمعة , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 24 السبت , ربيع الأول, 1430

الکلمات المفتاحية: پرخاشگری, معنـادرمـانگری, گشتالـت‌درمـانگری, اضـطـراب افسردگی,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف مقایسه معنادرمانگری و گشتالت‌درمانگری در کاهش نشانه‌های پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. بدین منظور 90 دانشجوی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسـلامی واحد مهاباد به‌طور تصادفی و بـرابر در دو گروه آزمایشی و یک گـروه کنترل قرار گرفتند. گروههای آزمایشی فنون معنادرمانگـری و گشتالت‌درمـانگری را در 12 جلسه 1 ساعتی، هفته‌ای یک بار دریافت کردند. پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان با استفاده از فهرست تجدیدنظر شده نشانه‌های مرضی (فرم کوتاه؛ نجاریان و داودی، 1380) و مصاحبه تشخیصی براساس DSMIV-TR (2000)، پیش از درمان، پس از درمان و 6 ماه بعد از اتمام درمان ارزیابی شدند. هیچ تفاوت معناداری بین میانگین پیش‌آزمون سه گروه وجود نداشت. معنادرمانگری و گشتالت‌ـ ‌درمانگری هر دو نشانه‌های پرخاشگری و اضطراب را کاهش دادند. کاهش نشانه‌ها در مرحله پیگیری نیز مشهود بود. معنادرمانگری و گشتالت‌ـ ‌درمانگری در درمان اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری نداشتند؛ اما معنادرمانگری در درمان افسردگی مؤثرتر از گشتالت‌درمانگری بود