سبکهای انگیزش و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطهاى خودپنداشت تحصیلی
الموضوعات :افسانه لطفی عظیمی 1 , صغری ابراهیمی قوام 2
1 - دانشجوی دکتری دانشگاه امام رضا(ع)،مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
2 - دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
الکلمات المفتاحية: سطح نگرش, پیشرفت تحصیلی, خودپنداشت تحصیلی,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطهای خودپنداشت تحصیلی در رابطه بین سبکهای انگیزش و پیشرفت تحصیلی بود. 140 دانشآموز دختر سال سوم دبیرستان رشته تجربی شهر تهران به صورت نمونهبرداری چندمرحلهای انتخاب شدند و به مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS، والرند و دیگران، 1992) و مقیاس خودپنداره تحصیلی (دلاور، 1373) پاسخ دادند. پیشرفت تحصیلی دانشآموزان نیز بر اساس میانگین نمرههای پایان ترم سه درس زیستشناسی، فیزیک و شیمی مشخص شد. نتایج پژوهش نشان دادند خودپنداشت تحصیلی با انگیزش درونی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنادار دارد. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان دادند اثر مستقیم خودپنداشت بر پیشرفت تحصیلی معنادار بود امّا اثر غیرمستقیم متغیرهای انگیزش بیرونی، انگیزش درونی و بیانگیزشی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی از طریق متغیر واسطهای خودپنداشت معنادار بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت خودپنداشت تحصیلی به عنوان یک متغیر واسطهای در رابطه بین انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی عمل می‌کند.
