خودکارآمدی تحصیلی و خودناتوان‌سازی در دانش‌آموزان دبیرستانی
الموضوعات :
کاظم ذبیح‌الهی
1
(کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی)
محمدجواد یزدانی ورزنه
2
(دانشجوی دکترا دانشگاه خوارزمی)
مسعود غلامعلی‌لواسانی
3
(استادیار دانشگاه تهران)
الکلمات المفتاحية: خودکارآمدی تحصیلی, خودناتوان‌سازی تحصیلی, دانش‌آموزان دبیرستانی, تفاوت‌های جنسی,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطة خودکارآمدی تحصیلی با خودناتوان‌سازی تحصیلی و تفاوت‌های بین دو جنس در این متغیرها بود. از طریق نمونه‌برداری تصادفی خوشه¬ای، 387 دانش¬آموز پایة چهارم دبیرستان¬های دولتی شهر تهران (199 دختر، 188 پسر) انتخاب شدند. شرکتکنندگان مقیاس خودناتوان‌سازی تحصیلی (میجلی و دیگران ،1996) و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (مکیلروی و بانتینگ ،2002) را تکمیل کردند. داده¬ها بهوسیلة آزمونهای همبستگی، Z فیشر و تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که خودکارآمدی تحصیلی با خودناتوان‌سازی تحصیلی رابطة منفی معنادار دارد و جنس نمی¬تواند رابطة این دو متغیر را تعدیل¬کند. همچنین، نتایج نشان دادند که میزان خودکارآمدی تحصیلی دختران بهطور معناداری بالاتر از پسران و میزان خودناتوان‌سازی تحصیلی پسران بهطور معناداری بیشتر از دختران است. نتایج در قالب نظریة شناختیـاجتماعی و ویژگی¬های خاص بافت اجتماعی اثرگذار بر دانش‌آموزان پایة چهارم دبیرستان در ایران مورد بحث قرار گرفتند.
