گروه درمانگری شناختی-هستی نگر و شناخت درمانگری آموزش محور در بیماران مبتلا به سرطان سینه

الموضوعات :

بهمن بهمنی ¹ , احمد اعتمادی ² , عبداله شفیع آبادی ³ , علی دلاور ⁴ , علی قنبری مطلق ⁵

1 - دانشجوی دکترا دانشگاه علامه طباطبایی
2 - دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی
3 - استاد دانشگاه علامه طباطبایی
4 - استاد دانشگاه علامه طباطبایی
5 - استادیار دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی

تاريخ الإرسال : 17 الخميس , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 17 الخميس , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 05 الأحد , ربيع الثاني, 1431

الکلمات المفتاحية: افسردگی, امید, حرمت خود, سرطان سینه, گروه درمانگری شناختی‌ـ‌‌هستی‌نگر, شناخت‌درمانگری آموزش محور,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف مقایسه دو روش مداخله شناخت درمانگری آموزش محور (فری، 1999) و گروه درمانگری شناختی‌‌ـ‌‌هستی‌‌نگر (کی‌سان و دیگران، 1997) در بهبود مشـکلات روانی زنان افسرده مبتلا به سرطان سینه اجرا شد. چهل زن (20 تا 65 ساله) افسرده مبتلا به سرطان سینه به دو گـروه آزمایشی و یک گروه گواه تقسیم شدند. گروه نمونه سابقه بیماری روان‌پزشکی قبل از ابتلا به سرطان نداشتند و در زمان اجرای پژوهش میانگین نمره افسردگی آنها براساس آزمون افسردگی تجدیدنظر شده بک (بک، استیر و براون، 1996) از متوسط بالاتر بود. هر سه گروه به پرسشنامه‌های افسردگی تجدیدنظر شده بک (1996)، امید (میلر و پاورز، 1988)، حرمت خود (پوپ و مک‌هیل، 1988) و کیفیت زندگی (آرنسون و دیگران، 1993) قبل و بعد از اجرای درمانگری که در قالب 12 جلسه 90 دقیقه‌ای به صورت هفتگی اجرا شد، پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان دادند که میانگین افسردگی در گروه درمانگری شناختی‌ـ‌‌هستی‌نگر کمتر و میانگین امیدواری آنها به گونه معناداری بیشتر از میانگین گروه شناخت درمانگری آموزش محور بود. بین میانگینهای حرمت خود و کیفیت زندگی در دو گروه درمانگری تفاوت معنادار به دست نیامد. میانگین هر چهار متغیر در دو گروه آزمایشی تفاوت معنادار با گروه گواه داشت. نتایج براساس نظریه‌های زیربنایی دو روش درمانگری و طرح مداخله مورد بحث قرار گرفت.