اثربخشی بازی‎درمانی دلبستگی‌محور بر حساسیت مادرانه و بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر

الموضوعات :

پریسا سیدموسوی ¹ , محمدعلی مظاهری ² , شهلا پاکدامن ³ , محمود حیدری ⁴

1 - استادیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی
2 - استادیار دانشگاه شهید بهشتی
3 - استادیار دانشگاه شهید بهشتی
4 - استادیار دانشگاه شهید بهشتی

تاريخ الإرسال : 14 الإثنين , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 14 الإثنين , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 19 الأحد , صفر, 1435

الکلمات المفتاحية: بازی‎درمانی دلبستگی محور, حساسیت مادرانه, بازنمایی‌های ذهنی,

ملخص المقالة :

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بازی‌های درمانی دلبستگی محور با استفاده از روش پسخوراند ویدیویی بر افزایش حساسیت مادرانه و کاهش بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر بود. بدین منظور 25 زوج (12 زوج در گروه آزمایش ، 13 زوج در گروه گواه) مادر‎ـ‎کودک (3 تا 5 سال) به روش در دسترس از سه مهدکودک و یک مرکز مشاوره در تهران انتخاب شدند و با ابزار رفتار مادرانه (پدرسون، موران و بنتو، 1999) و مجموعه داستان‌های مک‎آرتور (امد، ولف و اوپنهایم، 2003) ارزیابی شدند. روش پژوهش شبه تجربی با پیش‎آزمون‎ـ‎پس‎آزمون و پیگیری بود. مداخله گروه آزمایش شامل هشت جلسه انفرادی و هفتگی به مدت 60 دقیقه بود و مادران گروه گواه، بسته آموزشی متمرکز بر افزایش مهارت‌های شناختی کودکان را دریافت کردند. نتایج نشان دادند که بازی‎های درمانی مبتنی بر دلبستگی، حساسیت مادرانه را در گروه آزمایش به طور معنادار افزایش داد و بازنمایی‌های منفی کودک از خود و مادر نیز در گروه آزمایش کاهش معنادار یافت. یافته‎های پژوهش نشان دادند که به کار گیری بازی‌های درمانی با توجه به مؤلفه‌های نظریه دلبستگی می‌تواند در توسعه پایگاه ایمن در کودکان پیش‎دبستانی مؤثر باشد.