کیفیت روابط مادر-کودک و نشانگان اضطرابی در کودکان پیش بستانی

الموضوعات :

محمد‌کریم خداپناهی ¹ (استاد دانشگاه شهید بهشتی)
سعید قنبری ² (استادیار دانشگاه شهید بهشتی)
حسین نادعلی ³ (دانشجوی دکترا دانشگاه تهران)
پریسا سید موسوی ⁴ (دانشجوی دکترا دانشگاه شهید بهشتی)

تاريخ الإرسال : 15 الثلاثاء , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 15 الثلاثاء , شعبان, 1436 تاريخ الإصدار : 06 السبت , ذو القعدة, 1433

الکلمات المفتاحية: اضطراب, روابط مادر-کودک, کودک پیش دبستانی,

ملخص المقالة :

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین مؤلفه های روابط مادر ــ کودک و نشانگان اضطرابی کودکان پیش دبستانی بود. 291 زن به روش نمونه برداری خوشه ای از بین مادران کودکان 2 تا 6 سال شهر تهران، انتخاب شدند و به مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی (اسپنس و دیگران، 2001) و مقیاس روابط کودک- والد (پیانتا، 1992) پاسخ دادند. نتایج آزمون‌های همبستگی و تحلیل رگرسیون مشخص ساختند که روابط مثبت مادر- کودک، پیش بینی‌کننده منفی نشانه‌های اختلال اضطراب اجتماعی، وسواس بی اختیاری و ترس از جراحت‌های جسمانی است. در حالی‌که تعارض مادر-کودک یک پیش‌بینی‌کننده مثبت نشانگان اضطرابی به ویژه اضطراب تعمیم یافته، اضطراب اجتماعی و ترس از جراحت های جسمانی در کودکان است. همچنین وابستگی مادر-کودک پیش بینی کننده مثبت نشانگان اضطرابی به خصوص در مورد اضطراب جدایی است. نتایج این پژوهش بر استلزام توجه به روابط مادر- کودک در ارزیابی وضعیت کودکان، به ویژه در موقعیتهای بالینی و ضرورت طراحی و استفاده از نیمرخ‌ درمانی توسط متخصصان بالینی کودک تأکید داشتند.