تصرفات مولانا در حکایات صوفیه
الموضوعات :ناصر نیکوبخت 1 , سعید بزرگ بیگدلی 2 , حسن حیدرزاده 3
1 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
3 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیتمدرس
الکلمات المفتاحية: مثنوی معنوی, عرفان, مولوی, تصوف, حکایات صوفیه,
ملخص المقالة :
حکایات صوفیه بخش مهمی از ادبیات عرفانی را تشکیل می‌دهد. این حکایات با اهداف گوناگونی در کتب صوفیه به کار گرفته می‌شوند که عمده‌ترین آنها ترغیب و تعلیم صوفیه در سیر و سلوک است. مولانا نیز در آثار خود توجه زیادی به قصه و حکایات صوفیه دارد، به‌گونه‌ای که در همة آثار او، این حکایات دیده می‌شود. در آثار او، حکایت صوفیه از نظر کمیت تنوع زیادی دارند و برخی از آنها کوتاه و برخی طولانی هستند. مولانا در روایت برخی حکایات به روایت مآخذ پای‌بند است، اما در بیشتر موارد در روایات پیشینیان دخل و تصرف می‌کند. وی گاهی زمان و مکان و گاهی شخصیت‌های حکایت را تغییر می‌دهد و با افزودن توصیف، گفت‌وگو، شخصیت و ...، پیرنگ داستان کوتاه را توسعه داده و بر جذابیت آن می‌افزاید. این مقاله کوشیده است با نشان دادن مهم‌ترین تصرفات مولانا در حکایات صوفیه، هدف او از این تغییر و تصرفات را بیان کند.
_||_
