تبیین ابعاد سلوک عرفانی و اثر آن بر ایجاد آرامش روانی در خانواده ها
الموضوعات : نامه الهیات
معصومه مؤمنی زاده
1
(
گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، خرم اباد، ایران.
)
علی فتح الهی
2
(
گروه ادیان و عرفان، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسللامی، خرم اباد، ایران (نویسنده مسئول).
)
حسین فلسفی
3
(
گروه فلسفه و حکمت اسلامی ، واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، خرم اباد، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: خانواده, نظام‌مندی, مؤلفه‌های سلوک, عرفان عملی و عارفان,
ملخص المقالة :
خانواده اساس اجتماع، اولین سلول سازنده‌ی زندگی جمعی انسان، خشت بنای جامعه و کانون اصلی حفظ و ارتقای سنت‌ها، هنجارها و ارزش‌های اجتماعی است. بی‌شک شالوده‌ی استوار پیوندهای اجتماعی و روابط خویشاوندی در بروز و ظهور عواطف انسانی کانون خانواده است. عارفان متقدم و متأخر به اهمیت و نقش سازنده خانواده واقف بوده‌اند. آنان احکام، آداب و اخلاق خانوادگی را در حد لازم و کافی از منابع دینی، اخلاقی و عرفانی فراگرفته و مهارت‌های لازم را کسب کرده اند. این پژوهش با هدف بیان نقش مؤلفه‌های عرفان عملی در نظام‌مندی کانون خانواده و با روش توصیفی و مطالعه‌ی کتابخانه‌ای نشان می‌دهد که اهل سلوک ضمن مراعات حرمت اهل خانه اعم از همسر یا کودکان خود در توجه و تأمین بهداشت روانی و شادمانی آنان نیز اهتمام خاص ورزیده اند. عارفان در برقراری رابطه‌ی صمیمانه با همگان به ویژه با خردسالان کوشا بوده و در انجام بازی و هم‌کلامی با کودکان همچون خودشان ایفای نقش می کرده‌اند.
_||_
