رابطه‌ی خودکارآمدی پژوهشی و بهرهوری پژوهشی اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
الموضوعات : دانش شناسیشهناز لجمیری 1 , فریبا نظری 2 , زاهد بیگدلی 3
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
2 - استادیار گروه علم اطلاعات و دانش شناسی ، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3 - گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، اهواز، ایران.
الکلمات المفتاحية: اعضای هیأت علمی, پژوهش, خودکارآمدی پژوهشی, بهرهوری پژوهشی,
ملخص المقالة :
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی پژوهشی با بهرهوری پژوهشی در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش پیمایشی تحلیلی با رویکرد همبستگی انجام شده است. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اهواز است که از بین ایشان 181 نفر به روش تصادفی در دسترس به عنوان نمونه جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از توزیع دو پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی پژوهشی فیلیپس و راسل و پرسش نامه‌ی محقق‌ساخته‌ی بهرهوری پژوهشی بین اعضای جامعه‌ی پژوهش پس از تأیید روایی و پایایی گردآوری گردید. نمره‌ی پایایی پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی پژوهشی، 83/0 و بهرهوری پژوهشی 81/0 با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد.. داده‌های حاصل پس از ورود در نرم‌افزار SPSS21 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های t تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: خودکارآمدی پژوهشی با میانگین 56/227 در سطح مطلوب و بهرهوری پژوهشی با میانگین 47/61 در سطح متوسط قرار دارند.از بین مؤلفه های خودکارآمدی پژوهشی مهارت های نوشتن با میانگین 73/63 بیشترین و مهارت های رایانه ای و کمّی با 08/44 کمترین میانگین را داشتند. میانگین مهارت های پژوهش عملیاتی 88/59 و طراحی پژوهش 87/59 می باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی و مؤلفه‌های آن با بهرهوری پژوهشی رابطه‌ی معنادار مثبت وجود دارد و بیشترین همبستگی مربوط به مؤلفه‌ی مهارت‌های طراحی پژوهش است (r= 0.872). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مؤلفه‌های مهارت‌های طراحی پژوهش و مهارت‌های رایانه‌ای و کمّی پیش‌بینی‌کننده‌ی بهرهوری پژوهشی هستند.
بلالمی، ز؛ رحیم آقایی، ف؛ صلواتی، ش.(1393). رابطه سبک‌های تفکر با خودکارآمدی پژوهشی مدیران آموزشی دانشگاه‌های آزاد غرب مازندران، همایش بین المللی مدیریت، تهران، موسسه سفیران فرهنگی مبین.
حجازی، ی؛ بهروان، ژ. (1388). بررسی رابطه بین عوامل فردی و سازمانی با بهرهوری پژوهشی اعضای هیأت علمی کشاورزی. علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، 5(1)، 60 -47.
دباغ، ر.(1390). مقایسه بهرهوری پژوهشی با بهرهوری کل در دانشگاه‌های منتخب دولتی ایران. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران، 16(47)، 104 -75.
رضایی، م؛ نوروزی، ع. (1391). شناسایی و اعتبارسنجی شاخصهای ارزیابی بهرهوری پژوهشی پژوهشگران ایران. فصلنامه علمی پژوهشی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران، 30(1)، 39-3.
رضائیان، م؛ زارع بیدکی، م؛ باختر، م؛ هادی‌مقدم،م. (1394). بررسی خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان دوره کارورزی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1392. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، 14، 124-111.
روشنیان رامین، م؛ آقازاده، م. (1392). خودکارآمدی پژوهشی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی و علوم تربیتی. پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، 12(39)، 155 -147.
سلیمان زاده نجفی، ن س؛ اشرفی ریزی، ح؛ کاظم‌پور، ز؛ طاهری، ب. (1393). میزان خودکارآمدی پژوهشی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر اساس مقیاس خودکارآمدی پژوهشی. مجله تحقیقات نظام سلامت، 4، 820-813.
عزیزی، ن ا. (1392). بررسی راه‌های بهبود عملکرد پژوهشی اعضای هیأت علمی در علوم انسانی. راهبرد فرهنگ، 21، 33-7.
علی‌بیگی، ا ح. (1386). تحلیل بهرهوری پژوهشی اعضای هیأت علمی: مطالعه موردی دانشگاه رازی. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 46، 154 -125.
قاسم‌نژاد، م. (1390). ارتباط خودکارآمدی شغلی با عملکرد پژوهشی استادان تربیت بدنی در
دانشگاه‌های شهر تهران. پژوهش در علوم ورزشی، 11، 204-193.
قدم‌پور، ع ا؛ گراوند، ه؛ سبزیان، س. (1393). رابطه‌ی بین ادراک از محیط
آموزشی- پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد. مجله آموزش در علوم پزشکی، 14(11)، 935-926.
کارشکی، ح؛ بهمن‌آبادی، س.(1392). ارزیابی مؤلفه‌ها و ساختار عاملی خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 68، 114 -91.
گراوند، ه؛ کارشکی، ح؛ آهنچیان، م ر. (1392). نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد. مجله مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، 4(12)، 46 -32.
Ajegbomogun, F. O., & Popoola, S. O. (2014). The Influence of Self-Efficacy, Perceived Usefulness, Accessibility and Utilisation of Internet Resources as Determinants of Research Productivity of Lecturers in Universities of Agriculture in Nigeria. Libri. International. Journal of Libraries and Information Services, 64(2), 155-172.
Chen, J. L. (2006). The Mediating Effects of Research Self-efficacy on the relationship between Mentoring Functions and Research Productivity. Unpublished master's thesis, National Taiwan University of Science and Technology, Taipei, Taiwan.
Griffioen, D. M. E., De Jong, U., & Jak, S. (2013). Research self-efficacy of lecturers in non-university higher education. Innovations in Education and Teaching International, 50(1), 25-37.
Hemmings, B., & Kay, R. (2015). The relationship between research self-efficacy, research disposition and publication output. Educational Psychology, (ahead-of-print), 1-15.
Pasupathy, R., & Siwatu, K. O. (2013). An investigation of research self-efficacy beliefs and research productivity among faculty members at an emerging research university in the USA. Higher Education Research & Development, (ahead-of-print), 1-14.
Saral, D. G., & Reyhanlioğlu, D. (2015). An Analysis of Educational Faculty Students’ Research Self-efficacy in Terms of a Number of Variables. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 1138-1145.
Turner, L. Mairesse, J. (2003). Explaning individual productivity difference in scientific research productivity: How important are institutional and individual determinants on econometric analysis of the publications of French CNRS. thysicifts in condensed matter (1980-1997). Submitted to Annuales d,economic et de statistiques for the specialissue in honor of Zvi Griliches.
Van der Westhuizen, S. (2014). Postgraduate students' attitudes towards research, their research self-efficacy and their knowledge of research. South African Journal of Higher Education, 28(4), 1414-1432
_||_