بررسی زمین شناسی و پترولوژی زغال سنگ های گلندرود البرز مرکزی

الموضوعات :

لیلا اردبیلی ¹ (گروه مینرالوژی، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه دولتی باکو، جمهوری آذربایجان)
پدرام ناوی ² (سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران)
واصف بابازاده ³ (گروه مینرالوژی، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه دولتی باکو، جمهوری آذربایجان)
ذاکر ممداو ⁴ (گروه مینرالوژی، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه دولتی باکو، جمهوری آذربایجان)

تاريخ الإرسال : 02 السبت , صفر, 1442 تاريخ التأكيد : 02 السبت , صفر, 1442 تاريخ الإصدار : 25 الأربعاء , ذو الحجة, 1431

الکلمات المفتاحية: شمشک, بیتومینوز, زغال سنگ گلندرود, ماسرال, زغالی شدن,

ملخص المقالة :

در این مقاله زمین شناسی و مشخصات پتروگرافیکی زغا لهای بیتومینوز (82% 10Ra) منطقه گلندرود البرز مرکزی در شمال ایران بررسی گردیده است. زغال سنگ های این منطقه که در داخل رسوبات زغال دار سازند شمشک قرار گرفته اند، در زمان تریاس فوقانی – ژوراسیک زیرین به صورت 32 لایه زغالی در یک محیط مردابی نهشته شد هاند. این زغال ها با درصد خاکستر (6/18-2/12%)، مواد فرار (3/39-3/28%)، و ارزش حرارتی (kcal/kg 8880-7430) نسبتاً زیاد مشخص م یشوند. وجود مقدار گوگرد کلی کم در زغال های گلندرود (0.45-1.05 %wt)، نشانه نهشته شدن این زغا ل ها در یک محیط رسوبی لیمنیک وابسته به آب شیرین است. کانی های شناسائی شده در زغال سنگ های گلندرود از نوع دلومیت (بیش از 80 %)، سیدریت، کوارتز، اسفالریت، گالنیت و کائولینیت است و پیریت فقط در زغال برخی لایه های زغالی به صورت ذرات ریز و پراکنده دیده م یشود. ماسرال های تشکیل دهندهبخش آلی این زغال ها بیشتر از گروه ویترینیت (کلوتلینیت) و اینرتینیت (فوزینیت) می باشد که حفرات و درز و شکاف آ نها از کربنات و سیلیس پر شده است. با کاهش درصد مواد فرار زغال ها از لایه های سطحی به سمت عمق، درجه زغالی شدن زغال ها افزایش یافته و نوع زغال ها از گازی تا گازی چرب تغییر پیدا میکند.